"Ασπρα κόκκινα κίτρινα μπλε, βρε σπιτάκια στο Αιγαίο δεν μ΄αρέσετε καλέ..."
Η είδηση, αν μη τι άλλο, έχει ενδιαφέρον:
«Όχι άλλο άσπρο» στην αρχιτεκτονική των Κυκλάδων είπε το ΚΑΣ
Σύμφωνα με την δική μου αισθητική, ο συνδιασμός λευκού-μπλε, ήταν κάτι περισσότερο απο ικανοποιητικός, και στην αρχή τσίνισα (έτσι γράφεται αυτό;) λιγάκι.
Αλλά, απο την άλλη, ξέρω γώ; μπορεί να είναι λίγο χουντικό ως λογική να επιβάλλεις στον άλλον πως να βάψει το σπίτι του...
Εν ολίγοις, σοβαρό λόγο για να αρθεί η εντολή χρωματισμού στα νησιά, δεν διάβασα στο άρθρο...
Εσείς τι λέτε;
Σημειώνω μία τελευταία σκέψη: Αυτοί που θα αλλάξουν τα χρώματα πρώτοι, θα είναι οι καταστηματάρχες που θα θέλουν να διαφέρουν τα μαγαζιά τους στο νησί. Σε μέρη όπως η Νάουσα της Πάρου (που είναι κατα 80% μαγαζιά) η χρωματική αλλιώση, δεν θα έρθει απο την ανάγκη των κατοίκων να γυρίσουν στην "πολυχρωμία που για αιώνες κυριαρχούσε" αλλά ξεκάθαρα για λόγους μάρκετινγκ...
ΤΟ ΕΙΠΕ Ο arkoudos ΣΤΙΣ 12/14/2005 05:05:00 μ.μ.. ΜΟΝΙΜΟ LINK
5 Comments:
Άσπρο μπλε; καλά που ζεις στο 50' αν εξερέσεις Μύκονο και Σαντορίνη για τουριστικούς λόγους .Τα υπόλοιπα έχουν μία τάση προς το γκρίζο αν και το σπίτι μου (στην Τήνο) είναι άσπρο μπλε
Άσε που το άσπρο μπλε δεν υπήρχε πάντα
κάποτε είχαν και άλλα χρώματα όπως το κόκκινο το οποίο όμως για προφανείς λόγους απαγορεύτηκε.
Όντως. Πήρε κάπου το αυτί μου φέτος το καλοκαίρι ότι τα σπιτάκια μια χαρά πολύχρωμα ήταν. Έλα όμως που κάτι οι αρρώστιες κάτι τα μικρόβια, του τη βίδωσε ενός ενομωτάρχη (ή ότι άλλο ήταν) και είπε "σοβαντίστε τα όλα". Και φαίνεται έπιασε...
ε μα είναι δυνατόν να σε αναγκάζουν να βάψεις το σπίτι σου στο χρώμα που θέλει ο γείτoνας; Μαζί το έχετε;
Το έλεγα στους φίλους μου την εποχή που έπιασαν τον αρχηγό της δολοφονικής οργάνωσης 17Ν και με κοιτούσαν παράξενα. Το θεωρούσαν αυτονόητο το να έχουν οι άλλοι λόγο στο τι χρώμα θα βάψεις το σπίτι σου... επειδή θέλει να βγάλει φράγκα ο γείτονας κάνοντας φολκλορική την περιοχή πρέπει να χρησιμοποιεί την περιουσία σου με το ζόρι;
Τα σπίτια στις Κυκλάδες και τις Σποράδες (π.χ. Σκύρος) βάφτηκαν άσπρα κατά διαταγή της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, στη δεκαετία του '60 -αν θυμάμαι καλά. Μέχρι τότε υπήρχαν χρώματα, πολλά χρώματα, ώχρες, μωβ, γαλάζια, ρόδινα, χονδροκόκκινα, κλπ. στους ΤΟΙΧΟΥΣ των σπιτιών.
Το χρώμα κατάπινε (πολύ σοφοί οι παλιοί τεχνίτες) την αντανάκλαση του φωτός που "στραβώνει" σήμερα στο κατάλευκο περιβάλλον.
Υπήρχε σε διάφορα δημόσια γραφεία μια παλιά αφίσα με ένα μωβ μυκονιάτικο σπίτι με σκάλες στο χρώμα της ώχρας και μια γυναίκα μαντιλοδεμένη να τις ανεβαίνει. Μετανιώνω τώρα που δεν είχα ζητήσει μια να την έχω σαν απόδειξη όσων γράφω.
Μετά τους άσπρους τοίχους, ήρθε ο αυστηρός καθορισμός του χρώματος των κουφωμάτων. Ολο κανόνες και κανονισμοί. Τι παραπάνω ήξεραν οι χαρτογιακάδες καρεκλοκένταυροι απο τους ντόπιους; Σκέφτομαι ότι, πράγματι, θέλησαν μάλλον να εξοστρακίσουν κάποια συγκεκριμμένα χρώματα...
Ετσι σιγά σιγά (και σταθερά) μειώνεται η αντίληψη του έλληνα περί αισθητικής, διαστρεβλώνεται η έννοια του ΩΡΑΙΟΥ, κατρακυλάμε προς το καρακιτς χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι και λαβαίνουμε οδηγίες απο εξωελληνικά κέντρα αδυνατίσματος της μνήμης -και της κρίσης- μας.
Σόρρυ Αρκούδε για το μακροσκελές, αλλά ήθελα να τα γράψω κάποια φορά αυτά. Εχω κι άλλα...
:-)
Με λίγες ενστάσεις ως προς την "μουσειοποίηση" οιασδήποτε ανθρώπινης κατασκευής, να'μαι και εγώ με το μακροσκελές μου σχόλιο.
ναι, κάπως έτσι είναι τα πράγματα όπως τα λέει η Ροδιά. Ο Τουρνικιώτης που μιλάει στο κείμενο στο οποίο παραπέμπεις μας είχε πει σε μάθημα πως η απόφαση για ασβέστωμα όλως των παραδοσιακά χρωματιστών κυκλαδίτικων κτιρίων πάρθηκε επί πρωθυπουργίας(ή υπουργίας, δεν θυμάμαι) του Πάγκαλου (παππού του σημερινού Πάγκαλου και once upon a time δικτάτορα). Υπήρχαν λόγοι υγιεινής και ο ασβέστης όπως ξέρουμε απολυμαίνει. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του παρελθόντος, όπως αυτές του Le Corbusier που έκαναν "γνωστές" τις Κυκλάδες και το αρχιτεκτονικό τους ιδίωμα, προφανώς δεν έδειχναν χρώματα οπότε no probs.
Αναφορικά με σήμερα, κατ'αρχήν μου αρέσει σαν σκέψη αυτή η απόφαση. Μου αρέσει και για ένα ακόμη λόγο: είναι τολμηρή. Φοβάμαι όμως ότι θα συμβεί αυτό που περιγράφουν στο άρθρο οι Ν.Σηφουνάκης και Π.Τουρνικιώτης:
"πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι σήμερα δεν παράγονται τα αγνά φυτικά χρώματα του παρελθόντος, αλλά πλαστικοποιημένα, που δημιουργούν άλλη αίσθηση από αυτήν που επιδιώκεται"
και
"επιστροφή στο χρώμα μόνο στην περίπτωση που θα είχαμε τεχνικές χρωματισμού που χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά στα νησιά και όχι χημικά χρώματα που παράγουν κρούστες"
αντίστοιχα.
Τα "αραιά" χρώματα του παρελθόντος(υδατοδιαλυτά συνήθως και με κανένα κρόκο αυγού για να κολλάνε καλύτερα) καμμιά σχέση δεν έχουν με τις "βαριές" σημερινές μπογιές. Εκτός όμως από την υφή τίθεται και το ζήτημα της απόχρωσης. Η ποικιλία της αγοράς σήμερα, σίγουρα θα αποτελεσει πρόκληση για πολλούς για να ξεφύγουν από τα παραδοσιακά "λουλάκι/ώχρα/χοντροκόκκινο/ώμπρες κλπ".
Εκεί είναι όλο το παιχνίδι.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home