Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2005

Περι σεβασμού ο λόγος

Σήμερα, κατεβαίνοντας την Πατησίων.

Φοράω τα ακουστικά μου και ακούω ραδιόφωνο, διότι μεγάλη η βόλτα αδελφέ, να ακούσουμε και καμία χαζαμάρα να κάνουμε κέφι. Κοινώς, ακούω αθλητικά.

Μπροστά μου, νεαρή δεσποινις, σχετικά στρομπουλούλα, ντυμένη στα μαύρα, σταματάει τους περαστικούς, που δεν καταδέχονται ούτε να την κοιτάξουν. Κάτι πουλάει, είναι φανερό, οπότε βγάζω το ένα ακουστικό για να ακούσω τι θα μου πει, και μην την πατήσω σαν την προηγούμενη φορά που ό,τι και να μου λέγανε, αγρόν αγόραζα.

Η κοπέλα με πλησιάζει, έχω αισθανθεί στον αέρα ότι έχει πεισμώσει με τους άλλους που δεν σταματήσανε καν, και προετοιμάζομαι για full attack.

Ε, λοιπόν με βρήκε απροετοίμαστο.

Η κοπέλα έρχεται και κάθετε μπροστά μου, κλείνοντας μου τον δρόμο.

"Καλημέρα σας, να σας κάνω μερικές ερωτήσεις, μένετε εδώ κοντά στην Πατησίων";

Δεν έχω καμία διάθεση να απαντήσω σε οποιαδήποτε ερώτηση - ειδικά όταν μου κλείνουν έτσι τον δρόμο.

"Δεν με ενδιαφέρει αυτό που πουλάτε, ευχαριστώ" και προσπαθώ να την αποφύγω.

Συνεχίζει, σε κάθε μου βήμα, να μου κλείνει τον δρόμο.

Την κοιτάζω λιγάκι αυστηρά, "δεν με ενδιαφέρει, ευχαριστώ" μου ανοίγει λίγο τον δρόμο, περνάω,

...και με κυνηγάει απο πίσω!

"μα γιατί; δεν ακούσατε καν τι σας προσφέρω - εγώ θέλω να σας κάνω ένα δώρο - δεν θέλετε να με βοηθήσετε;"

Στο τελευταίο, θυμάμαι οτι είναι μία κοπέλα που απλώς έψαχνε για δουλειά, αυτήν βρήκε, έκανε την καρδιά της πέτρα, λεφτά να 'ναι να βγουν όπως βγουν, θα τελειώσει η βάρδια της και θα ξαναπάει σπίτι της, ας ξεχάσω την απρεπή συμπεριφορά της, ας σταματήσω, σταματάω...

..και κάθετε πάλι μπροστά μου.

Ε, εκεί τα παίρνω:

"Γιατί το κάνεις αυτό; Στην αρχή με σταματάς ενώ σου εξήγησα οτι δεν με ενδιαφέρει τίποτα, επιμένεις, μου κλείνεις τον δρόμο, τώρα με κυνηγάς απο πίσω, είναι υπερβολικά επιθετική η πολιτική σου, και αρκετά εκνευριστική"

"Μα γιατί; δεν είμαι επιθετική, προσπαθώ να σας πείσω(!)"

"Δεν πιάνει. Καλή σου μέρα."


~

Σκέφτομαι οτι αυτή η κοπέλα δεν διαφέρει καθόλου απο την Eurobank, την Cosmote και όλες τις άλλες εταιρείες που στο παρελθόν έχω τσακωθεί: Παντελής έλλειψη σεβασμού προς τον άλλον.

"Είσαι προϊόν και ηλίθιος, και απλώς δεν έχω βρει το κουμπί σου."

Δεν σκέφτεται ούτε για ένα λεπτό πως θα αντιδρούσε αυτή αν κάποιος της έκλεινε τον δρόμο. Εχει κλείσει το κουμπί - δεν είναι πλέον πελάτισσα, είναι πωλήτρια, με αποκλειστικό σκοπό να σε πεισει να αγοράσεις.

Η πλάκα είναι οτι το κουμπί μου το βρήκαν μιά χαρά μία κοπέλα ένα τετράγωνο πριν, και ένας νεαρός που έδινε φυλλάδια μετά. Και οι δύο με αντιμετώπισαν με σεβασμό.

Η κοπέλα όταν αρνήθηκα ευγενικά να την ακούσω με ευχαρίστησε, ο νεαρός δεν μου πέταξε τα φυλλάδια στην μούρη για να τα πάρω υποχρεωτικά.

Ακόμα και στην χειρότερη δουλειά που μπορείς να κάνεις, χάνοντας τον σεβασμό σου, χάνεις την αξιοπρέπειά σου.

Τούτο το blog έχει μεταφερθεί στην διεύθυνση http://www.arkoudos.com/... Δεν έχει νόημα να κάνετε comment εδώ, αντιθέτως, αναζητήστε το ίδιο Post στο καινούργιο site!

7 Comments:

Blogger Katerina ante portas said...

Πατησίων είπες; Το πιο πιθανό να σου πούλαγε ώρες χαλάρωσης σε γνωστό spa, που έχει εξαμολείσει αγόρια και κορίτσια με την ίδια, απαράδεκτα επιθετική "εξυπνακίστικη" προσέγγιση!

11/30/2005 06:07:00 μ.μ.  
Blogger Νίκος Κιτωνάκης said...

Αυτό σε επιστημονική ορολογία, λέγεται direct marketing. Σε απλά ελληνικά, κολιτσίδα. Η ιδία (φαντάζομαι) κοπέλα με κυνηγούσε επί 2 λεπτά στην Πατησίων το προηγούμενο Σάββατο, με ένα καλαθάκι στο χέρι, επιμένωντας να τραβήξω ένα λαχνό και να δω το "δώρο" μου.

"Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου! Άσε με ήσυχο! ΔΕΝ ΘΕΛΩ!!!"
"Μα γιατί;"
"Γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΩ. Πόσο πιο απλά να σου το πω;"

Διασχίσαμε ένα τετράγωνο μαζί και καθ'όλη τη διάρκεια είχε προτεταμένο το καλαθάκι μπροστά στη μούρη μου.

"Τί θα γίνει; Θα πάμε βόλτα μαζί;" της λέω, πραγματικά έχοντας φθάσει σε απόγνωση!
"Ναι, γιατί; Έχεις πρόβλημα;"

Direct Marketing, αρκούδε. Direct Marketing!

11/30/2005 07:16:00 μ.μ.  
Blogger Rodia said...

Οδηγίες προς όλους τους ναυτιλομένους:

Το ζουμί είναι να μη μιλήσεις, άμα δε θέλεις να μάθεις τι είναι το προϊόν και είσαι αποφασισμένος να μην αγοράσεις τίποτα. Απαντώντας, έστω και αρνητικά, σημαίνει πως "ανοίγεις διάλογο" κατά τη θεωρία του Marketing πάντα.

(η "οδηγία" ισχύει παντού)

11/30/2005 07:37:00 μ.μ.  
Blogger Your Man said...

Spa-σαρχίδω.

12/01/2005 03:15:00 π.μ.  
Blogger Αταίριαστος said...

Μου έχει τύχει κι εμένα κάτω από ένα κέντρο αδυνατίσματος, αλλά εξελίχτηκε κάπως διαφορετικά. Όταν αρνήθηκα μου είπε: "Σας παρακαλώ, θα με απολύσουν" και δεν νομίζω ότι υποκρινόταν. Τη λυπήθηκα τόσο που κόντεψα να κλάψω...
Δηλαδή, να έχεις μία τόσο κωλοδουλειά και να φοβάσαι κι από πάνω ότι θα τη χάσεις! Αν δεν ήμουν τρομερά βιαστικός ίσως να ανέβαινα για μία λιπομέτρηση!

12/01/2005 06:03:00 μ.μ.  
Blogger JustAnotherGoneOff said...

Μου τυχαίνουν και σε μένα τέτοιες περιπτώσεις συνέχεια. "Ανήλικα" κοκκαλιάρικα κοριτσάκια από κέντρα αδυνατίσματος μέχρι κομψότατα "αγοράκια" με γραβατούλες (κομματάκι ανήλικοι Μάικλ Ντάγλκας) από τις γνωστές "αιρέσεις" αλλά και τα γνωστά "παιδαρέλια", αρσενικά και θηλυκά, να με πείσουν πως θα αδυνατίσω και πόσο γρήγορα σε δυο μήνες θα διαβάζω Τζέημς Τζόυς με το διαφημιστικό φυλλάδιο που σου πασάρουν με το ΖΟΡΙ όταν φτάσεις στην κορυφή των κυλιόμενων σκαλών της Ομόνοιας.

Η θλιβερότητα αυτών των περιπτώσεων είναι ότι τα παιδάκια αυτά ΞΕΠΟΥΛΙΟΥΝΤΑΙ επειδή θέλουν ένα δεκάρικο τη μέρα να ζήσουν. Μην σας ξεγελούν οι γραβάτες και τα μίνι.

Αν δείτε γραβάτα και μίνι, να ξέρετε ότι πεινάνε περισσότερο από αυτούς που ζητιανεύουν, και με ειλικρίνια καμμιά φορά, με κουρέλια.

Συτού του είδους η ζητιανιά εί ναι η χειρότερη. Διότι αυτοί που την ασκούν, ντρέπονται ακόμη και στον εαυτό τους, πόσο μάλλο σε μένα, ότι πεινάνε. Κρίμα.

Το βλέπω στα μάτια τους ότι είναι λυσσασμένοι. Και με βρίζουν από μέσα τους που τους απαρνούμαι. Τι να κάνω πια.

12/02/2005 03:56:00 π.μ.  
Blogger Lili said...

Nομιζω οτι ειναι θεμα χαρακτηρα...Χρονια πριν οταν εψαχνα δουλεια ετυχε να βρω μια οπου λεγαμε σε καταστηματαρχες να τυπωσουν την επωνυμια τους σε αναπτηρες.
πατωσα φυσικα


αλλα ο σουπερ πωλητης τους ηταν καποιος που οταν ηρθε σπιτι μου εδειξε τον τροπο.
Τους αρπαζε απο τα μουτρα και δεν αφηνε τον αλλον να σκεφτει καθαρα και "εισεβαλλε"-ετσι το ενιωσα.

Την επομενη παραιτηθηκα.

12/10/2005 12:05:00 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

Τούτο το blog έχει μεταφερθεί στην διεύθυνση http://www.arkoudos.com/... Οσες καταχωρήσεις υπάρχουν εδώ, μπορείτε να τις βρείτε και εκεί, και καλύτερες!