Περι σεβασμού ο λόγος

Σήμερα, κατεβαίνοντας την Πατησίων.

Φοράω τα ακουστικά μου και ακούω ραδιόφωνο, διότι μεγάλη η βόλτα αδελφέ, να ακούσουμε και καμία χαζαμάρα να κάνουμε κέφι. Κοινώς, ακούω αθλητικά.

Μπροστά μου, νεαρή δεσποινις, σχετικά στρομπουλούλα, ντυμένη στα μαύρα, σταματάει τους περαστικούς, που δεν καταδέχονται ούτε να την κοιτάξουν. Κάτι πουλάει, είναι φανερό, οπότε βγάζω το ένα ακουστικό για να ακούσω τι θα μου πει, και μην την πατήσω σαν την προηγούμενη φορά που ό,τι και να μου λέγανε, αγρόν αγόραζα.

Η κοπέλα με πλησιάζει, έχω αισθανθεί στον αέρα ότι έχει πεισμώσει με τους άλλους που δεν σταματήσανε καν, και προετοιμάζομαι για full attack.

Ε, λοιπόν με βρήκε απροετοίμαστο.

Η κοπέλα έρχεται και κάθετε μπροστά μου, κλείνοντας μου τον δρόμο.

"Καλημέρα σας, να σας κάνω μερικές ερωτήσεις, μένετε εδώ κοντά στην Πατησίων";

Δεν έχω καμία διάθεση να απαντήσω σε οποιαδήποτε ερώτηση - ειδικά όταν μου κλείνουν έτσι τον δρόμο.

"Δεν με ενδιαφέρει αυτό που πουλάτε, ευχαριστώ" και προσπαθώ να την αποφύγω.

Συνεχίζει, σε κάθε μου βήμα, να μου κλείνει τον δρόμο.

Την κοιτάζω λιγάκι αυστηρά, "δεν με ενδιαφέρει, ευχαριστώ" μου ανοίγει λίγο τον δρόμο, περνάω,

...και με κυνηγάει απο πίσω!

"μα γιατί; δεν ακούσατε καν τι σας προσφέρω - εγώ θέλω να σας κάνω ένα δώρο - δεν θέλετε να με βοηθήσετε;"

Στο τελευταίο, θυμάμαι οτι είναι μία κοπέλα που απλώς έψαχνε για δουλειά, αυτήν βρήκε, έκανε την καρδιά της πέτρα, λεφτά να 'ναι να βγουν όπως βγουν, θα τελειώσει η βάρδια της και θα ξαναπάει σπίτι της, ας ξεχάσω την απρεπή συμπεριφορά της, ας σταματήσω, σταματάω...

..και κάθετε πάλι μπροστά μου.

Ε, εκεί τα παίρνω:

"Γιατί το κάνεις αυτό; Στην αρχή με σταματάς ενώ σου εξήγησα οτι δεν με ενδιαφέρει τίποτα, επιμένεις, μου κλείνεις τον δρόμο, τώρα με κυνηγάς απο πίσω, είναι υπερβολικά επιθετική η πολιτική σου, και αρκετά εκνευριστική"

"Μα γιατί; δεν είμαι επιθετική, προσπαθώ να σας πείσω(!)"

"Δεν πιάνει. Καλή σου μέρα."


~

Σκέφτομαι οτι αυτή η κοπέλα δεν διαφέρει καθόλου απο την Eurobank, την Cosmote και όλες τις άλλες εταιρείες που στο παρελθόν έχω τσακωθεί: Παντελής έλλειψη σεβασμού προς τον άλλον.

"Είσαι προϊόν και ηλίθιος, και απλώς δεν έχω βρει το κουμπί σου."

Δεν σκέφτεται ούτε για ένα λεπτό πως θα αντιδρούσε αυτή αν κάποιος της έκλεινε τον δρόμο. Εχει κλείσει το κουμπί - δεν είναι πλέον πελάτισσα, είναι πωλήτρια, με αποκλειστικό σκοπό να σε πεισει να αγοράσεις.

Η πλάκα είναι οτι το κουμπί μου το βρήκαν μιά χαρά μία κοπέλα ένα τετράγωνο πριν, και ένας νεαρός που έδινε φυλλάδια μετά. Και οι δύο με αντιμετώπισαν με σεβασμό.

Η κοπέλα όταν αρνήθηκα ευγενικά να την ακούσω με ευχαρίστησε, ο νεαρός δεν μου πέταξε τα φυλλάδια στην μούρη για να τα πάρω υποχρεωτικά.

Ακόμα και στην χειρότερη δουλειά που μπορείς να κάνεις, χάνοντας τον σεβασμό σου, χάνεις την αξιοπρέπειά σου.