Μαθήματα Δημοκρατίας

Η μέρα μετά τους ...αγώνες μοιάζει ηλιόλουστη. Δεκάδες sites και εφημερίδες ανταποκρίθηκαν στο αίτημα να παγώσει η νέα τιμολογιακή πολιτική του ΟΤΕ, η κυβέρνηση τρόμαξε απο τις αντιδράσεις, και έθεσε βέτο ώστε (προς το παρόν τουλάχιστον) το μέτρο να μην εφαρμοστεί.

Τι έγινε;

Στην πραγματικότητα, συντέλεσαν τρείς καθοριστικοί παράγοντες:

Πρώτον, το αίτημά μας ήταν (και είναι ακόμα, δεν έχει λήξει) δίκαιο: Ο μονωπολιακός χαρακτήρας του ΟΤΕ επιβάλλει να διαθέτει τα προϊόντα του σε λογικές τιμές (και πάντως χωρίς την υπερτιμολογημένη λογική και χωρίς τέτοιο υπερκέρδος). Οι κινήσεις πρέπει να γίνονται με λογική (αν η μισή ελλάδα, αν έστω και ένας έλληνας δεν έχει DLS δεν νοείται να λες στο δελτίο τύπου σου αν δεν σας αρέσει το κόστος, αναβαθμίστε σε DSL) - και πάντα με γνώμωνα το συμφέρον ΚΑΙ του πελάτη σου.

Δεύτερον, αντιδράσαμε. Φωνάξαμε, σχεδιάσαμε γραφικά, τα μοιράσαμε, είχαμε επιχειρήματα, τα μοιραστήκαμε. Διαμαρτυρηθήκαμε, ακουστήκαμε, ενοχληθήκαμε και ενοχλήσαμε αυτούς που έπρεπε.

Τρίτον, είμασταν πολλοί. Το in.gr, που πρωτοστάτησε, η ΕΕΧΙ που έδειξε τον δρόμο, τα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ που το έκαναν πρωτοσέλιδο ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου: οι χιλιάδες χρήστες που εξοργιστήκανε, τα δεκάδες blogs που δεν είπανε "μα, έτσι γίνεται πάντα" αλλά "ε, εμείς θα το αλλάξουμε" στο "ετσι θέλω" του ΟΤΕ πιέσανε ωστε και άλλες εφημερίδες (μετά μεγάλης μου λύπης, όχι όλες), sites όπως ο StartPoint, το Sport24, ο Pathfider, το Flash, o Forthnet και τόσοι άλλοι να δείξουν την αντίθεσή τους.

Ήταν δίκαιο, αντιδράσαμε, είμασταν πολλοί.

Κάθε χούντα, μόνο έτσι πέφτει.

~

Πριν απο πολλά χρόνια, τον Νοέμβριο του '73, η συγχωρεμένη η μάνα μου περπάταγε στην Πατησίων, με εμένα, μόλις μερικών μηνών, στην αγκαλιά της.

Η μάνα μου ήταν φίλα προσκείμενη στην Χούντα και πολύ εκνευρισμένη με τους "αλήτες" που φωνάζανε πίσω απο τα κάγκελα.

Μπροστά λοιπόν από το Πολυτεχνείο, και ενώ οι φοιτητές είναι στα κάγκελα και φωνάζουν "κάτω η Χούντα", η μάνα μου διαπληκτίζεται μαζί τους. Τα λένε λίγη ώρα, ώσπου ένας φοιτητής της λέει:

"Κυρία μου για το παιδί σου τα κάνουμε αυτά, για να είναι αύριο Ελεύθερο"

Ακόμα και τώρα ανατριχιάζω όταν σκέφτομαι αυτήν την σκηνή.


Την ιστορία την έμαθα μετά, αφότου πέθανε, και δεν μπόρεσα να την ρωτήσω τα τι και πως.

Ο φοιτητής του Πανεπιστημίου μπορεί να γλύτωσε ή να μην γλύτωσε απο τα τανκ, τις σφαίρες, τις φυλακές, την Γυάρο. Αν ζει, μπορεί να μην θυμάται καν την μάνα μου και το αθώο γαλανομάτικο μωρό της που κοίταζε απορημένο την φασαρία γύρω του.

Και να λοιπόν που το βλαστάρι της είναι σήμερα ελεύθερο, αριστεροφέρνει και δεν γουστάρει (μα καθόλου) τις Χούντες αυτού το κόσμου (τα 'χουμε ξαναπεί: από την Χούντα του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη, μέχρι την Χούντα των Τραπεζών).

Και μάχεται για την δημοκρατία (όπως την καταλαβαίνει).

~

Χθες, ο κύριος Γιάννης, έστειλε ένα κείμενο με mail σε μας που πρωτοφωνάξαμε για το ΕΠΑΚ:

Σας το παραθέτω αυτούσιο:

Αρθρο 5Α

Καθένας έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες που διακινούνται ηλεκτρονικά, καθώς και της παραγωγής, ανταλλαγής και διάδοσής τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους...

Ο τίτλος ήταν "Το Ακριβό Internet Είναι Αντισυνταγματικό"

Στην αρχή χαμογέλασα, γιατί το θεώρησα υπερβολή - όπως πιθανώς και εσείς, διαβάζοντας τούτη την ανίερη παρομοίωση του Δωρεάν Internet (που είναι ο στόχος μου) με την αιματηρή επέτειο του Πολυτεχνείου.

Είχα λάθος, και του ζητώ -δημοσίως- συγνώμη.

Αν είχαμε σήμερα χούντα, εγώ δεν θα μπορούσα να διαμαρτυρηθώ. Διάολε, δεν θα επιτρεπόταν ούτε καν να το σκεφτώ - αλλιώς θα έτρωγα απίστευτο ξύλο, βασανιστήρια, φυλακή - θάνατο.

Προσέξτε, δεν λέω δεν θα μπορούσα να διαμαρτυρηθώ για το ΕΠΑΚ - δεν νομίζω οτι θα υπήρχε καν θέμα internet. Γιατί η Χούντα βγάζει σπυράκια με οτιδήποτε είναι ελεύθερο.

Και δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα πιο ελεύθερο και δημοκρατικό απο το Internet.

Εκεί οπού ακόμα και εγώ, ένας ανώνυμος-επώνυμος αρκούδος, μπορώ να λέω ότι μαλακία μου κατέβει, να έχω λόγο και θέση για οποιαδήποτε βλακεία μου έρθει, να τολμάω να συνδέω σε ένα κείμενο την Δημοκρατία, την Χούντα, τον ΟΤΕ, το ΕΠΑΚ και την Παλαιστίνη, και να κρίνομαι για τον λόγο μου, και μόνο γι' αυτόν.

Και εσείς να είσαστε (όσο το δυνατόν - και μπορεί να γίνει και καλύτερα) οικονομικά, κοινωνικά και πρακτικά ελεύθεροι να με διαβάζετε.

Αν η σημερινή κοινωνία, αν το σημερινό κράτος θέλει αποτρέψει τον κόσμο από το Internet και την λογική του, δεν έχει παρά να το κάνει ακριβό. Αυτό, θα αποτρέψει μιά μεγάλη μερίδα του κόσμου απο το δημοκρατικότερο μέσο αυτήν την στιγμή παγκοσμίως.

Δεν υπάρχει μόνο το ξύλο, υπάρχουν και άλλες μορφές χούντας - στις μέρες μας είναι η οικονομική.


Ετσι λοιπόν ο δικός μου ο αγώνας δεν σταματάει εδώ. Ο στόχος μου είναι ένα ΔΩΡΕΑΝ internet. Κάποιοι έχυσαν αίμα ώστε η κοινωνία μας να το αξίζει σήμερα. Αν καταφέρω τίποτα γκρινιάζοντας πάλι φθηνά την βγάζω. Όσοι πιστοί, προσέλθετε.

Γιατί σε μένα, αυτός ο φοιτητής πίσω από τα σίδερα του Πολυτεχνείου, μου έδωσε μαθήματα Δημοκρατίας.