Ποσο φταίει το ...σαμάρι;
Οι υπαλληλοι Χρηστίδη ζητούν τα δεδουλευμένα τους. Οι τεχνικοί του ρ/σ Flash ζητούν την ενίσχυση του μέσου, και κατ' επέκταση του ρ/σ στον οποίο δουλεύουν. Οι υπάλληλοι των Super Market διαμαρτύρονται για τα πρόστιμα, που μπορεί να σημαίνουν θέσεις εργασίας αν οι επιχειρήσεις δεν μπορέσουν να ανταποκριθούν. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού θέλουν μεταγραφές. Οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής βάζουν τηλεοπτικές διαφημίσεις, ζητώντας την "σωτηρία" της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
~~
Εχω μία απλή ερώτηση να κάνω. Που, τελικά, μόνο απλή δεν είναι:
Πόσο φταίμε εμείς για όλα αυτά τα "σκάνδαλα" (εντός, και εκτός εισαγωγικων) που μας περιτριγυρίζουν;
Εμείς οι υπάλληλοι, εμείς οι καταναλωτές, εμείς οι οπαδοί, οι ακροατές, οι οδηγοί, οι περαστικοί.
Εμείς.
Φταίει ο υπάλληλος που κατ' εντολή ξύνει την ...μούχλα από το τυρί; Φταίει ο δημοσιογράφος που κατα παραγγελία "ετοιμάζει" ένα άρθρο εναντίον του αντιπάλου του αφεντικού του; Φταίει ο εργάτης που ρίχνει κακής ποιότητας άσφαλτο στον δρόμο; Φταίει ο τεχνικός που στέλνει τις τηλεφωνικές γραμμές των μηδέν ενενήντα στο ..πουθενά για ώρες; Φταίει ο οπαδός που ζητά μεταγγραφές απο έναν πρόεδρο που κατηγορείται απο παντού για το πού βρίσκει τα λεφτά; Φταίει ο παίκτης, που παίρνει εκατομμύρια; Φταίει ο υπάλληλος που προσλαμβάνεται στην αεροπορική εταιρεία, και ενώ περνάει απο το ταμείο κάθε πρώτη - δεν έχει εργαστεί ποτέ, ούτε ένα λεπτό; Φταίει ο οδηγός που βλέπει την λακούβα - αλλά βαριέται να την καταγγείλει;
Το ερώτημα δεν είναι αν φταίει μόνο αυτός, ή αν έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Το ερώτημα είναι αν φταίει. Ηθικά, όχι ποινικά.
Γιατί αν φταίει πρέπει να δούμε που. Να το καταγγείλουμε. Να το διορθώσουμε. Να το προβλέψουμε. Να το οριοθετήσουμε.
Ως κοινωνία, είμαστε υποχρεωμένοι να τραβάμε γραμμές - όχι απέναντι στο ηθικό, αλλά στο τίμιο - όχι απέναντι στο "καλό θα ήταν" αλλά στο "πρέπει".
Αλλά απο αυτές τις γραμμές, τις ξεκάθαρες και αποδεκτές γραμμές, θα βγει το ηθικό. Το πρέπον.
Και ως γρανάζια της μηχανής, αν σταματάμε εμείς, να σταματάει το λάθος.
Η ευθύνη είναι βαρύ φορτίο. Αναρωτιέμαι ποιός θα την αναλάβει.
Στο κάτω-κάτω, μιλάμε μόνο για το σαμάρι.
Πηγές έμπνευσης:
Bιομηχανία «ξεπλύματος» μέσω OΠAΠ (Πηγή: Καθημερινή)
«Φανατική» παίκτρια του «Πάμε Στοίχημα» (Πηγή: Καθημερινή)
Κίνηση για την Σωτηρία της Ολυμπιακής
Υπάλληλοι Χρηστίδη στους δρόμους(Πηγή: Pathfinder.gr)
Υπέρ του Flash (Πηγή: Flash.gr)
Άρθρο του ΚΙΜΠΙ για την κατάσταση στον ρ/σ Flash (Πηγή: Καθημερινή)
Μουχλιασμένα τυριά και τρόφιμα (Πηγη: Aplhatv.gr)
3 Comments:
Ξέρεις, "εμείς οι υπάλληλοι, εμείς οι καταναλωτές, εμείς οι οπαδοί, οι ακροατές, οι οδηγοί, οι περαστικοί", αντιμετωπίζουμε το παράδοξο να είμαστε "ο αφέντης λαός", "ο λαός στην εξουσία" όπως μας νανούρισαν...
Πικρό έ?
Ακόμα κοιμόμαστε όμως, σαν τους "Τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας"..
Να ψηφίσω την εικόνα 2 ήθελα - άψογη!!
Πάντως για το εμείς, (αν και κλισέ) ισχύει το "η σιωπή είναι συνενοχή".
Συγνώμη προκαταβολικά για την κατήφεια, αλλά ενώ συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ μαζί σου, νομίζω ότι ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα.
Ποιος είναι ο υπεύθυνος;
Στην Ελλάδα;;;
Ψάχνεις εσύ τον υπεύθυνο...
Όχι, αγόρι μου και είσαι και νέο παιδί... Θα γεράσεις πριν την ώρα σου...
Την ξέρεις την απάντηση..
Και ας ψάχνεις ανάμεσά μας.
Όλοι θα σου πούμε εμείς
και μετά θα κάνουμε τα στραβά μάτια... Τα'πες μόνος σου!
Κανείς...
Το αστείο είναι πόσοι και πόσο αγωνίζονται να γίνουν υπεύθυνοι...
Πρόεδροι, Σύνεδροι, Βουλευτές, Υπουργοί, Παράγοντες...
Βασιλείς και Φαρισαίοι...
Σχολές, Υπουργεία, Κοινοβουλευτικά έδρανα, Θέσεις σε Συμβούλια και Ομοσπονδίες, Εταιρίες, Κοινοφελή Ιδρύματα, αποτελούν μόνο κάποια από τα επίπεδα από όπου κάθε Έλληνας με φιλοδοξίες "Υπεύθυνου" δίνει τη δική του "μάχη" αψηφώντας την λογική της πρακτικής που επισημαίνει "κάθε χρόνο και χειρότερα!"
Δεν είμαι ρομαντικός πλέον...
Έχασα αυτή την πολυτέλεια όταν αγόρασα το πρώτο μου μπαγιάτικο κεφαλοτύρι, ήπια την πρώτη ληγμένη μπυρίτσα, άραξα σε δανεικό γήπεδο, έμεινα με τη χαρά της απογείωσης και αναζήτησα τους ανευθυνουπεύθυνους να μου αποδείξουν ποιος έκανε το αυγό...
Μάλλον εγώ, σαν μεταλλαγμένη κότα, το έβγαλα αυτό το καρκίνωμα και το ξέχασα κιόλας ότι το κουβαλάω!...
Το βρίζω σε κάθε λακούβα που θα κάνει το αμάξωμα να τρίζει σαν αποσυντονισμένο ράδιο, αλλά στην άλλη στροφή θα πώ "δε βαριέσαι!"
Αστο... Δεν μας πάει στο τούτο μας το θέμα... μας τονίζει την περιφέρεια και αυτή ζητάει επιδοτήσεις που τις φάγαμε στα μπουζούκια με το μωρό να στριγκλίζει "τι μου δώσες και πίνω..."
Ελλάδα! Μεγαλείο!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home