Αη Σκάσε!

Με την ευκαιρία των εορτών, θυμήθηκα ένα περιστατικό που είναι ανεξίτιλα γραμμένο στο DNA μου.

Πολύ πιθανό να περάσει και στα παιδιά μου, και -χωρίς να το 'χουν ζήσει- να το διηγούνται στα δικά τους..



Πριν απο κανα-δυό χρόνια, τέτοιες μέρες, γκρίνιαζα (μέσα μου) διότι δεν ήτο η πολυκατοικία μου αρκετά εορταστική. Δεντρο στην είσοδο υπήρχε, και γιορτινά διακοσμημένη ήταν, αλλά ήθελα περισσότερα, τζέρτζελο, βαβούρα, τέτοια.

Το πλησιέστερο στις προσδοκίες μου ήταν τα λαμπάκια που έβαζαν οι απέναντι (η πολυκατοικία μου έχει σχήμα Π με εμένα να μένω στην αριστερή γωνία) και που δεν με αφήνανε να κοιμηθώ με το αναβόσβημά τους.

Χαλάλι, η εορταστική ατμόσφαιρα άξιζε τον κόπο.

Και μετά ήρθε (απότομα) η αλλαγή πλεύσης.

Γείτονας (δεν ανακάλυψε ποτέ ποιος) έβαλε στο σπίτι του έναν Αη Βασίλη απο εκείνους τους 1.80 που ανα τακτά χρονικά διαστήματα φωνάζουν με την μπάσα φωνή τους:

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Στην αρχή κατενθουσιάστηκα. Επιτέλους, ήρθαν τα Χριστούγεννα στην πολυκατοικία μας! Άκουγα την μπάσα φωνή του και μου το θύμιζε οτι μπορεί, φέτος, να πάρω και εγώ ένα δώρο...

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Στην συνέχεια, τον συνήθησα. Ανά δέκα λεπτά περίπου, σαν ρολόι, ο Αη Βασίλης έβγαινε σαν τον κούκο για να δονήσει τους κενούς τοίχους των διαδρόμων της πολυκατοικίας.

Γιατί παιδιά, και δυνατά ήτανε, και η πολυκατοικία μας έχει την ακουστική μεγάρου: μένω στον τέταρτο, και ακούω το τηλέφωνο απο την είσοδο..

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Κάποια στιγμή, δεν ξέρω πότε έγινε αυτό, ο Αγιος άρχισε να με κουράζει! Είπαμε, ήρθανε τα Χριστούγεννα, αλλά αυτό είχε καταντήσει αηδία!

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Το πράγμα είχε αρχίσει πραγματικά να με αγχνώνει και να με διαλύει...

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Είχαν ήδη περάσει δέκα ημέρες και η υπομονή μου είχε εξαντληθεί!

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Εντάξει ρε φιλαράκι, αλλά ΚΑΘΕ ΔΕΚΑ ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΛΕΠΤΑ ντούκου ντούκού να το ακούω - στις 11 το βράδυ περίπου έβγαινε η μπρίζα και ο σκασμένος έβγαζε τον σκασμό και επιτέλους μπορούσες να ησυχάσεις γιατί...

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

...τι για ύπνο να πήγαινες, τι για να κάνεις ένα μπάνιο...

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

...και στην τουαλέτα βρε αδελφέ, ο κωλοαηβασίλης εκεί...

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

...τον ασταμάτητο!

~

Εκείνος ο χρόνος έφυγε, ήρθε ο επόμενος. Φυσικά τον αγαπημένο μου άγιο τον είχα ξεχάσει. Η άνοιξη ήρθε, έφυγε, το καλοκαίρι ήρθε έφυγε, το φθινόπωρο τα ίδια, ο χειμώνας...

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Να σου πάλι ο μπασταρδος!

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

Εκείνη την χρονιά, πρέπει να δούλεψα περισσότερο απο ποτέ...

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

...και να μην έκατσα σχεδόν καθόλου σπίτι...

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

...πιθανώς υποσυνείδητα για να μην τον ακούω.

O-ho-ho-ho, Meeeeeeery Christmass!

ΣΚΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

~
Πέρσι, ησυχία. Τίποτα. Νάδα. Σαν τα σκυλία του παβλόφ τον σκεφτόμουν κάθε 10 λεπτά, ώσπου έπιτέλους ησύχασα, και τα σχέδια που έκανα, για να τον κάψω ή να τον τεμαχίσω, ή ακόμα και να τον απαγάγω με σκοπό φρικτά και αποτρόπαια βασανιστήρια (να τον στείλω στο Γκουαντάναμο ή σε κανένα κοντινότερό μας αμερικανικό βασανιστήριο) έσβησαν στην λήθη του ήρεμου και εορταστικού των ημερών..


Φέτος, τα ίδια. Quiet. Ησύχασα και εγώ, και πιθανώς και αυτός.



Αλλά πάλι με πιάνει αυτό το περίεργο συναίσθημα:

Μου λείπει ρε παιδιά ο Αη Βασιλης.


Είχα κάποιον να μισώ, αυτές τις εκνευριστικά υπέροχες μέρες.