Ας μιλήσουμε για αυτό

Συχνά, κάνω βόλτες στα blog των άλλων, και όταν βρίσκω κάτι ενδιαφέρον, σας στέλνω εκεί. Δεν είναι γιατί δεν έχω δικές μου ιστορίες να πω - από αυτές, δεν γλυτώνετε τόσο εύκολα. Είναι γιατί κάτι μου τράβηξε την προσοχή, κάτι που θέλω να το δείξω, να το τονίσω, να το φωνάξω. Δεν είναι ανάγκη να είναι πράγματα που έχω ζήσει ή πει εγώ: αν θέλετε, αφού τα διάβασα, και αυτά ζωή μου είναι.

Σήμερα, είναι αυτό.

Την πιο σπουδαία εντύπωση μου έκανε ότι ο κόσμος γράφει "το έχω ζήσει και εγώ" - όχι ατομικά, αλλά ως ιστορία. Πόσοι/ες το έχουν ζήσει;

Η ψυχολογία της ανοχής της βίας, στηρίζεται σε κανόνες που επαναλαμβάνονται εκνευριστικά πίσω από κάθε τέτοια ιστορία. Μείωση της προσωπικότητας, αδυναμία αυτοδιαχείρισης, δημιουργία αισθήματος ντροπής. Κατά την δική μου, ταπεινή, προσωπική γνώμη, αν εξαλείψουμε τα αποτελέσματα, θα εξαφανίσουμε και το πρόβλημα που τα προκαλεί.

Η κουβέντα σας εκεί, όχι εδώ.