Σιωπή
Παλιά φωτογραφία
στην άδεια παραλία
σιωπή
κοιτάζω απ'το μπαλκόνι
το δρόμο που θολώνει
η βροχή.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
Η πόλη σαν καράβι
τα φώτα της ανάβει
γιορτή.
Θυμάμαι που γελούσες
να μείνω μου ζητούσες
παιδί.
Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες
βασιλεύουν οι μάγισσες
βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε
στον αφρό.
Λένε πως μας άφηνες στα κύματα
φυλαχτά και μηνύματα
τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε
ξαφνικά.
Ξύλινα Σπαθιά
ΤΟ ΕΙΠΕ Ο arkoudos ΣΤΙΣ 11/24/2004 02:47:00 μ.μ.. ΜΟΝΙΜΟ LINK
6 Comments:
Το κομμάτι αυτό το γνώριζα πολλά χρόνια, από μια κασσέτα (θυμάστε τις κασσέτες; αυτές τις προχειρογραμμένες με τις επιλογές και τα αποσπάσματα από το ραδιόφωνο;) που μου 'χε γράψει ένας συμμαθητής.
Έτυχε και το αγάπησα ένα ξημέρωμα καλοκαιρινό, φέτος. Γυμνό, με μια κιθάρα, με μόνο ντύμα αεράκι αυγουστιάτικο.
Να 'σαι καλά, αρκούδε... έχει κι αέρα απόψε...πάω να ψάξω την κουτα με τις κασσετες...
Τι μου θύμισες τώρα...
Φοιτήτρια στο Ρέθυμνο.Στον Team Fm. Βράδυ Σαββάτου. Έχουμε εκπομπή με την Π. Ακούμε τον δίσκο και κολλάμε σε αυτό το τραγούδι.Το παίζουμε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα συνεχώς.Ο καπνός από τα τσιγάρα, η ρακή,τα φωτάκια της κονσόλας και η " Σιωπή". Πρέπει να ήταν γύρω στο '93-'94.
Συγκινήθηκα τώρα και δεν πρέπει,δύσκολες μέρες που' ναι...
Μίτζη
Η χώρα που ναυάγησα
Σαν να με έσπρωξε μια μάγισσα
Είχε πολύ λιακάδα
Δεν ήταν χώρα μακρινή
Την γνώρισα πολύ καλά
Ήτανε η Ελλάδα
araxtos ναυαγός στο κύμα
Μια blogoβόλτα έκανα και τί έχω θυμηθεί...
Νοσταλγία...
Αυτό, ομολογώ μου έκανε εντύπωση που το διαβάζω εδώ. Είναι, ξέρεις το σήμα κατατεθέν μου. Τα αδέλφια μου για να καταλάβεις, με λένε "Σιωπή". Δεν ξέρω, εγώ πάντως το τραγουδάω υπέροχα!
Κακώς σου έκανε εντύπωση, εδώ είναι η θέση του.. :)
Πάντως, αυτό το τραγούδι, όσοι το νιώθουν μπορούν να το τραγουδίσουν ωραία - είναι σαν μελωδικό ποιήμα, θέλει καρδιά, όχι φωνή..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home