Μία έκθεση μιας έκθεσης.
Άλλη μία φορά. To the point με λίγα λόγια, μία φωτογραφία, και ένα θέμα. Τον Μητσού τον διαβάζω συχνά - και πάντα εκπλήσομαι. Αυτή την φορά, μία όαση.
Αν και μιλάει για όλους μας, το παρόν είναι αφιερωμένο. Ξέρεις εσύ.
(Υ.Γ. Έψαξα (άλλα ντ' άλλων έψαχνα βέβαια) και τελικά, με την βοήθεια του Μιχάλη Μητσού, βρήκα στο Google 4-5 πράγματα για την Delphine Censier Καλύτερο, εδώ.)
ΤΟ ΕΙΠΕ Ο arkoudos ΣΤΙΣ 11/23/2004 07:28:00 μ.μ.. ΜΟΝΙΜΟ LINK
3 Comments:
Κοιτάω από αλλού, γι’αυτό θα μιλήσω αλλιώς.
Είναι εντυπωσιακό το πόσο εντυπωσιακό μπορεί να γίνει το αυτονόητο.
Το συγκεκριμένο άρθρο, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δημοσίευση των ερωτικών επιθυμιών μιας κοπέλας.
Ξέρω γω…μάλλον θα βαριόμουν να ασχοληθώ με την ανάγνωσή του, αν αυτή η κοπέλα ήταν αρτιμελής. Δε θα μου έλεγε κάτι ιδιαίτερο. (Εκτός κι αν επρόκειτο για την Πέπυ..που αδιάφορη δε θα μου πέρναγε, γιατί όλο και καμιά καινούρια πιπεράτη σαχλαμαρίτσα θα έβρισκε να πει, για να τραβήξει τα βλέμματα….μα πού τη θυμήθηκα).
Η εν λόγω τετραπληγική πιτσιρίκα, θέλει να κινήσει την περιέργεια τού αρτιμελούς κοινού, και παρεπιπτόντως, το κάνει με μια πολύ άσχημη αισθητική.
Διάβασα και το γαλλικό λινκ…Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κάποιος (οποιοσδήποτε) για την ερωτική του ζωή και να βγάλει τον αισθησιασμό εκείνον που θα προκαλέσει στους άλλους, όμορφη διάθεση, και γιατί όχι, ερωτική. Αυτό, σαφέστατα, δεν έχει να κάνει με την αναπηρία. Έχει να κάνει μόνο με την προσωπική αισθητική του ατόμου και την ικανότητά του να εκφράζεται.
Υπάρχουν άπειροι άνθρωποι με αναπηρίες που κάνουν έρωτα με τρόπο όμορφο, άσχημο, χλιαρό, στοματικό, πρωκτικό, άγριο, βαρετό, εντατικό, ανιαρό, συναρπαστικό, ανάπηροι ομοφυλόφιλοι, ετεροφυλόφιλοι, και..περί ορέξεως κολοκυθοκεφτέδες.
Υπάρχουν άνθρωποι που αρέσκονται να μιλούν για τις ερωτικές τους εμπειρίες, και άλλοι που αδιαφορούν για το αν ο γείτονας πιστεύει πως οι ανάπηροι πεθαίνουν παρθένοι. Και τί να λέει..
Μια τέτοια προσωπική «εξομολόγηση», ναι μεν είναι πρωτόγνωρη για το αρτιμελές κοινό, αλλά δεν σημαίνει πως είναι και ανατρεπτική. Δεν γίνεται κανείς ανατρεπτικός όταν απλώς προκαλεί τη «συνηθισμένη ζωή» των άλλων , αλλά όταν μπορεί με τη λάμψη του να εκπλήσσει ερωτικά τους γύρω του. Και ας μην έχει πει λέξη, και ας μην έχει κουνήσει ούτε ένα δαχτυλάκι.
Η «κοινωνία» μεταξύ των ανθρώπων είναι εμπειρία συναρπαστική και πολύ πιο διεγερτική από τις ερωτικές αφηγήσεις ενός μικρού κοριτσιού.
Το τρέχον τεύχος τού περιοδικού «Αναπηρία Τώρα» (www.disabled.gr), έχει ένα πολύ ενδιαφέρον εξώφυλλο. Μια μητέρα τετραπληγική, αγκαλιά με το νεογέννητο μωρό της.
Για να αντιληφθεί κανείς τον έρωτα, πρέπει πάντα να τρέξει μια σκέψη πιο πέρα. Για κάποιους είναι μακριά, για άλλους κοντά.
Γεια χαρά.
papillon
Κοιτάω το εξώφυλλο του "Αναπηρία" και βλέπω μία μητέρα. Κοιτάω την Delphine και βλέπω μια γυναίκα.
Sorry, αλλά εγώ (ναι, εγώ) την έβαλα στο περιθώριο από το οποίο προσπαθεί (όπως γουστάρει) να βγει. Εγώ έπρεπε να δω τις φωτογραφίες για να σκεφτώ πως είναι γυναίκα, αντί να μείνω στο άνθρωπος. Να σκεφτώ οτι αυτό το κορίτσι κάνει έρωτα. Και θελει να της κάνουν, επίσης. Και, πιθανώς, να την δουν ερωτικά.
Για μένα το έκανε, αν όχι για σένα. Αυτό που είναι για σένα αυτονόητο, η κοπέλα έπρεπε να γδυθεί για να μου το δείξει. Μπορεί λοιπόν να είμαι "έξω από το παιχνίδι", ή απλως ηλίθιος - δεν έχω αντίρρηση με αυτό. Αλλά για μένα ήταν αποκάλυψη - και την αίσθηση αυτή μοιράστηκα μαζί σας.
Και τέλος, η γνώμη μου είναι οτι η δύναμη του να πεις "ερωτας" όταν ηλίθιοι σαν και μένα σε θεωρούν φυτό, είναι σαφώς ανώτερη από αυτή που χρειάζεται για να το πει οποιοσδήποτε άλλος. Και αυτή την δύναμη παρουσιάζω. Θα μπορούσα να είμαι εγώ, εσύ, οποιοσδήποτε έχει ένα πρόβλημα, που το θεωρεί τεράστιο (και συχνά, κάποιοι μαλάκες σαν και μένα το κάνανε τέτοιο) και να το ξεπερνάει, να το λέει, να λέει όπως η Delphine π.χ. "μου άρεσε ένας νεαρός και του την έπεσα", ή "δεν έχω καλοφτιαγμένους γοφούς;" - και ειδικά όταν το κάνει με τρόπο εξαιρετικά καλόγουστο.
Γιατί, η αισθητική της, παρεπιπτώντος, από τις 2-3 φωτό που έχω δει, μου κάνει αρκετά. Είναι αυτό που λένε συχνά "προσωπικό γούστο" - αν και, μεταξύ μας, και με την Πέπυ, καλά ήμουνα.
Συμφωνώ αν μου πεις ότι αυτή η φωτογράφιση είναι για σένα "στα άκρα", γιατί η πραγματικότητα είναι κάπου στην μέση. Μόνο που χρειάστηκε σε μένα, που ήμουν στο άλλο άκρο, για να την δω αυτή την μέση.
Δεν λέω οτι (πρέπει να) είναι ανατρεπτική για όλους. Λέω ότι ήταν ανατρεπτική για μένα.
Thanx για την απάντηση.
Σε άλλη ευκαιρία θα πούμε κι άλλα.
papillon
Δημοσίευση σχολίου
<< Home