Γιατί...
Δεν σε πρότεινα; Γιατί δεν έστειλα όλους αυτούς τους μουρλούς (αυτούς που έχουν κουράγιο και με διαβάζουνε - ο θεός να τους δίνει μήνες και να μου παίρνει hits) στο ποιό ημερολόγιο των ημερολογίων;
Γιατί ρε;
Σε διάβασα και χάθηκα. Μου θύμησες τι ξεκίνησα να γράφω.
3 Comments:
Είπα να το γράψω μέσα, αλλά πιο πολύ για comment μου κάνει: Δεν την καταλαβαίνω πάντα, γιατί δεν μιλάει με λέξεις, μιλάει με αισθήματα. Δικά της, προσωπικά.
Καλύτερα.
Το δικό της ημερολόγιο γράφει, όχι το δικό μου.
Το βράδυ μιας δύστροπης μέρας που ακολούθησε άλλες δύστροπες μέρες πάτησα ένα κουμπάκι να διαβάσω, όπως κάθε μέρα, τον Αρκούδο μας…
Διάβασα αντίστροφα ώσπου να φτάσω στο τελευταίο κειμενάκι.
Πάτησα το κουμπάκι. Άνοιξε ένα παράθυρο. Το ‘κλεισα. Ξαναπάτησα το κουμπάκι, είπα «δεν μπορεί, λάθος σύνδεσμο πάτησα κι άνοιξε αυτό το παράθυρο». Την τρίτη φορά έπαψα να πιστεύω ότι πατούσα λάθος κουμπάκι, ήμουν σίγουρη ότι ο Αρκούδος ήταν εκείνος που είχε βάλει λάθος σύνδεσμο….
υ.γ.1: … η απάντηση στο «γιατί;» που θέτεις θα πρέπει να είναι «για καλή τους τύχη…»…
υ.γ.2:... το ότι κάπως έτσι ξεκίνησες να γράφεις μου δίνει ελπίδες ότι μπορεί κι εγώ όταν «μεγαλώσω» να το ξεπεράσω κι αυτό…
υ.γ.3: δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω εδώ και τί περίπου ή ακριβώς, ακόμη καλύτερα, αλλά το έκανα χωρίς πολύ σκέψη, με το δικαιολογητικό του Κριού..:)
καλό πρωί.
Κάτω η δικτατορία των Κριών! :P
Δημοσίευση σχολίου
<< Home