True Lies
Κρατηθείτε - το πρόγραμμα θα κάνει μία εσωτερική βουτιά τώρα...
Η μάνα μου έλεγε ότι ξεκαρδιζόμουνα στα γέλια στον ύπνο μου.
Γέλαγα σαν το παρδαλό κατσίκι.
Ερχόταν όταν κοιμόμουν γιατί νόμιζε ότι ήμουν ξύπνιος - αλλά εγώ κοιμόμουν, και γέλαγα.
Πάντα τέτοιος χάχας ήμουν. Δεν ξέρω αν μπορώ να ανεβάσω πάντα το κέφι όλων, αλλά κάποτε (και τώρα αν είμαι σωστά κουρδισμένος) μπορώ να γελάσω κάτω απο οποιαδήποτε περίσταση.
Το εννοώ αυτό.
Ετσι όταν είμαι στεναχωρημένος -παύλα- μουτρωμένος -παύλα- απασχολημένος με κάτι, έχω καταλάβει οτι φαίνεται. Δείχνει. Γι 'αυτό έρχονται πάντα και με ρωτάνε "τι έχεις" και "τι σε απασχολεί".
Δείχνω όταν είμαι στα down μου.
Γενικά, τα δείχνω όλα. Χαίρομαι; Φαίνεται. Λυπάμαι; Φαίνεται. Θέλω να πάω στην τουαλέτα; Φαίνεται.
Και γι' αυτό (προσέξτε, βαθιά κατάδυση τώρα) και τσαντίζομαι όταν με φοβούνται. Οταν δεν μου έχουν εμπιστοσύνη.
Τυφλή εμπιστοσύνη.
Είμαι τόσο ειλικρινής (στ'αρχίδια μου αν μοιάζει εγωιστικό αυτό, εγώ νιώθω πως είμαι) που δεν μπορώ καν να διαννοηθώ οτι μπορεί ο άλλος να φυλάγεται. Οτι μπορεί να μην με εμπιστεύεται α-πο-λυ-τα.
Σε παλαιότερο δεσμό μου η κοπέλα -μια απίστευτη δεσποινίς, μακάρι να ερωτευτεί τρελά και να κατεβάσει τις ανασφάλειές της, και ας πληγωθεί-, δεν με εμπιστεύτηκε ούτε τόσο δα. Παρότι έμοιαζε έτσι, κέρδιζα -κυριολεκτικά- την μάχη κάθε μέρα. (Τα Σαββατόβραδα τελοσπάντων που ήμασταν μαζί).
Και την έχανα όταν χωρίζαμε τα βράδια, γιατί δεν μπορούσα να την πείσω.
Δεν με πείραξε τόσο που χωρίσαμε, όσο που δεν με εμπιστεύτηκε απόλυτα. Είναι εγωϊστικό, το ξαναλέω, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τον άλλο να μην με εμπιστεύεται. Η πλάκα είναι ότι δεν γουστάρω καν να κοροϊδέψω τον άλλο. Δεν γουστάρω να πω ψέματα. Είναι τόσος κόπος για μένα να τα κρατήσω, και τόσο φτηνή η νίκη τους, που δεν μου δίνει κανέναν λόγο να ακολουθήσω αυτήν την λογική.
Συχνά κάνω υπομονή. Ο Αντώνης, καλός φίλος μου, γνώρισε μία κοπέλα που θέλει λίγο χρόνο να τον εμπιστευτεί. Τον συμβούλεψα να περιμένει. Το ίδιο πιθανώς να ζητήσει μία άλλη κοπέλα απο μένα. Είναι φυσιολογικό, και ως ένα βαθμό αναμενόμενο.
Και προς θεού, δεν λέω οτι είμαι ακίνδυνος. Λέω οτι είμαι ειλικρινής. Ο,τι αισθάνομαι, αυτό κάνω. Ο,τι πιστεύω αυτό λέω. Απαντάω σε όλες τις ερωτήσεις ειλικρινά. Αν δεν θέλω να απαντήσω δεν λέω ψέμματα - απλώς δεν απαντάω.
Και θα ανακαλύψω αν γελάω ακόμα τα βράδια, όταν κοιμάμαι.
ΤΟ ΕΙΠΕ Ο arkoudos ΣΤΙΣ 4/27/2005 03:34:00 μ.μ.. ΜΟΝΙΜΟ LINK
4 Comments:
Σε νιώθω Γιάννη, κι εγώ δε γουστάρω καθόλου να λέω ψέματα. Είμαι ειλικρινής και το ίδιο περιμένω κι από τους άλλους. Αν πρέπει να πω ένα μικρό ψέμα, το φέρνω από δω κι από κει ούτως ώστε να το ελαφρύνω όσο γίνεται και στην τελική να μην πω ψέματα, απλά να κρύψω κάτι έντεχνα :)
Τυχερή η μέλλουσα γυναίκα σου, αντί για ροχαλητό θα ακούει γέλια, μια χαρά!
Τί είπες τώρα, ΤΙ είπες τώρα...
Ξέρεις, αυτό που οι Αγγλοσάξωνες λένε "honesty is the best policy", το έχω σκεφτεί πολύ και ιδιαίτερα τελευταία.
Ε, λοιπόν δεν είμαι σίγουρη οτι κερδίζεις φίλε μου. Ίσως κάθε σχέση, κάθε άνθρωπος, θέλει λίγο και το παραμύθι του. Μη με παρεξηγήσεις: το ψέμμα με τρελλαίνει. Αλλά...
Σε καταλαβαίνω απόλυτα.Είμαι και εγώ άνθρωπος ελεεινά ειλικρινής και βγαζω κέρατα και καπνούς όταν δεν με εμπιστεύονται χωρίς λόγο. Και ειδικά σε φάσεις σχέσης κλπ όπου εκεί γίνομαι ΤΡΑΓΙΚΑ ειλικρινής, εκεί είναι που γίνεται το σώσε :) :) αλλα τουλάχιστον δεν με έχουν πεί μουλωχτό και παραμυθά.Από την άλλη όμως το γουστάρουν το παραμύθι ρε διάολε τσ απολειμάρες τους .. :) καλό σου Πάσχα
Γνωρίζω πως η τοποθέτησή μου δεν είναι η πιο συνηθισμένη, αλλά μέρες που είναι πρέπει να κάνω κι εγώ τη δική μου εσωτερική βουτιά. Και το χειρότερο..θα την υποστείτε!
Αυτό το «είμαι ειλικρινής» και το άλλο το καλύτερο «λέω πάντα την αλήθεια», δεν τα έχω καταλάβει, ούτε θα καταφέρω ποτέ να τα εμπεδώσω.
Δεν είναι ότι δεν τα πιστεύω όταν τα ακούω, απλώς δεν έχω καταφέρει ποτέ να δώσω τον ορισμό του «ειλικρινούς αισθήματος», ακριβώς επειδή μιλάμε για αίσθηση. Πόσο βέβαιος μπορεί να είναι κανείς για μια αίσθηση;
Πώς είναι δυνατό να μην αντιλαμβανόμαστε τη σχετικότητα των όρων αυτών;
Ε, λοιπόν, η ειλικρίνεια είναι εύπλαστη. Δεν πρόκειται για δικαιολογία, μη βιαστείτε να κρίνετε αυτή την τοποθέτηση.
Πόσες φορές έχετε πει «σ’αγαπώ» με ειλικρίνεια; Ποτέ; Πάντα; Κάθε φορά ήταν πραγματική; Κι αν ναι, πόσους ανθρώπους τελικά αγαπάτε; Ή μήπως η αγάπη σας έχει προθεσμιακή υπόσταση και λήγει με το φρέσκο γάλα;
Είναι αστείο να πω πως είμαι ειλικρινής απέναντι σε κάποιον άνθρωπο ή ακόμα και σε κάποια αντίληψη, όταν έχω εξαπατηθεί αμέτρητες φορές από τα δικά μου αισθήματα και τις δικές μου αισθήσεις.
Δεν σας έχουν εξαπατήσει ποτέ, άραγε, τα αισθήματά σας; (Μπορεί και όχι, τί να πω...)
Η προσωπική μου αίσθηση για την πραγματικότητα και την αλήθεια του κόσμου, βασίζεται πάνω σε ρόλους.
Υποδύομαι ρόλους. Παντού, καθημερινά.
Και την ευτυχία την βρίσκω κάθε φορά που παίζω τον ρόλο μου καλά. Δεν είναι ψεύτικοι οι ρόλοι μου. Ούτε εγώ.
Αν όμως μιλάμε για ρόλους, για πείτε μου...πότε ένας ρόλος, χαρακτηρίζεται ειλικρινής;
σημείωση: με συγχωρείτε που μιλώ στο β’ πληθυντικού, δεν κρύβουν επίπληξη τα σχόλιά μου, πρόκειται για προσωπικούς προβληματισμούς, που έχουν το βίτσιο να εξωτερικεύονται!!
Σας αφιερώνω με πολλή αγάπη, (ειλικρινά; :-D ) τους ακόλουθους στίχους:
«Έρημα κορμιά,
αθώα στο σταυρό,
Πιλάτοι στους νιπτήρες.»
Δημοσίευση σχολίου
<< Home