Swish!
Ξανά πίσω στο καθήκον, τρέχω να προλάβω την ζωή που με προσπέρασε. Να ευχαριστήσω δια τις ευχές σας, δημόσιες και ιδιωτικές, να φορέσω την μπέρτα μου, να πάρω και τα χαρτομάντηλά μου (δεν είμαστε και τελείως καλά, ε) και να πετάξω στους φωτεινούς ουρανούς που μας κάνουν παρέα.
Μαζί με την Άλκιστη Πρωτοψάλτη, που μου χάρισε όμορφες μουσικές στιγμές με τον νέο της δίσκο.
Ατσου. Γειά μας.
2 Comments:
Χα. Εσύ και εγώ έχουμε ίδια ακούσματα.
Περίεργο.
"Όλα αυτά που φοβάμαι, είναι ακόμα εδώ.."Χα. Περίεργο.
Να δώσεις φιλιά στην μικρή.
Καλώς μας ξαναήρθες!
Ο δίσκος είναι όντως συγκλονιστικός - και κάθε φορά που τον ακούω βρίσκω και κάτι καινούργιο. Πάντως, νομίζω το αγαπημένο μου είναι το 'Προλαβαίνω', αυτό το 'Μια στιγμή μεχρί να έρθει το ταξί / προλαβαίνω τη ζωή μου να διαλύσω' και τα περί Κυριακής, δεν ξέρω, κάτι μου κάνουν...
Αχ!
Την έχεις δει με τη Γαλάνη? Το πρόγραμμα είναι υπέροχο.
Δ/
Δημοσίευση σχολίου
<< Home