Κατινιές

Σήμερα, πρωϊ στο Star. Ρούλα αριστερά, Τατιάνα δεξιά. Η εκ δεξιών κάλεσε στο τηλέφωνο την εκ αριστερών για να διαμαρτυρηθεί γιατί η εκ αριστερων κάτι κακό είπε στην εκπομπή της, για την εκ δεξιών, πρωϊνιάτικα.

Κάτι το φιλότιμο, κάτι η άνεση του φακού, κάλεσε βρε αδελφέ, να πεί τον πόνο της.

Το τί λέχθηκε, δεν λέγετε. Πίκρα, πόνος, (αλληλο)σεβασμός, (αλληλο)κατανόηση, συμπόνια (εναντίον του νέου αίματος), μπηχτές (εναντίον του νέου αίματος), ψιλο μαχαιρώματα.

Έρχομαι στο γραφείο, λέω την ιστορία. Χωρίς τα λεχθέντα. Ο Μανώλης λέει την ατάκα που με αποστομώνει:

"Για μας υπάρχει η ρούλα και οι τατιάνα".

Δηλαδή: Εμείς είμαστε το κοινό της. Εμάς αξίζει αυτη η συμπεριφορά, αυτοί οι τρόποι. Αλλοι γελάμε, άλλοι ψιλοσιχαινόμαστε, άλλοι απαξιούμε, όλοι ξέρουμε.

Αν δεν υπήρχαμε εμείς, δεν θα υπήρχαν και αυτές. Τέτοιοι είμαστε, τέτοια μας αξίζουν. Κατινιές.

Για τους άλλους, υπάρχει πάντα το off.