Αχ, δεν δοκιμάσαμε...
Το Σάββατο, όπως σας είπα, ήμουν σε ένα γάμο.
Παντρευόταν μία παλιά μου συμμαθήτρια, και ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα σε γάμο συμμαθητή μου απο το Λύκειο.
Με την νύφη είχαμε κρατήσει επαφές (τηλεφωνικές - σαν δεν ντρέπεστε, παντρεμένη κοπέλα) αλλά με τους άλλους που βρέθηκαν εκεί είχαμε να τα πούμε απο τότε, περισσότερο απο 10 χρόνια πριν.
Τι αναμνήσεις γυρίσαν... Μιλώντας με άλλους συμμαθητές, θυμηθήκαμε παλιούς έρωτες, τώρα παντρεμένους, με παιδιά...
Για φαντάσου... Η Φανή, ο Βασίλης, η Κατερίνα, ο Κωστής, η Γεωργία... κάποτε τις ερωτευτήκαμε, ήμασταν ακόμη παιδιά (όπως και τώρα, ε;) ντρεπόμασταν, τα φτιάχναμε, τα χαλάγαμε...
Πόσο μετάνιωσα. Πόσο μετάνιωσα τώρα που άφησα τους μεγάλους μου έρωτες ανεκπλήρωτους και τις βρίσκω παντρεμένες, με παιδιά, να με κοιτάνε, και να μου λένε με τα μάτια τους "αχ, δεν δοκιμάσαμε ποτέ, δεν προσπαθήσαμε ποτέ, που είσαι ρε Γιάννη, γιατί χάθηκες, γιατί δεν δοκιμάσαμε..."
Γιατί δεν δοκιμάσαμε...
Αχ, δεν δοκιμάσαμε...
Ερωτες ξεχασμένοι, ξαγρύπνιες λησμονημένες μου, έπρεπε να δοκιμάσω. Σας υπόσχομαι οτι θα το κάνω τώρα, σε όποια ευκαιρία μου δίνεται.
Δεν θα μετανιώσω ξανά για κάτι που δεν έκανα.
ΤΟ ΕΙΠΕ Ο arkoudos ΣΤΙΣ 9/15/2004 01:54:00 μ.μ.. ΜΟΝΙΜΟ LINK
7 Comments:
Άσε ρε αρκούδι …τι να πούμε και μείς (όχι ότι σε έχουμε φτάσει ακόμη στην ηλικία σου αλλά αυτά που περιγράφεις τα έχουμε ζήσει και μείς … σπουδάζουμε Θεσσαλονίκη και όταν γυρνάμε σπίτι (Λάρισα η ηράκλειο) βλέπουμε τους ανεκπλήρωτους έρωτες μας και ρωτάμε τα ίδια πράγματα μέσα μας και ανταλλάσουμε τα ίδια βλέμματα ….:) το κακό είναι ότι αμέσως μετά σκεφτόμαστε ότι έχουμε ακόμα ελπίδες ,,, αλλά διαβάζοντας το post σου σκέφτηκα ότι δε θα ναι για πολύ έτσι … σε λίγα χρόνια θα μας καλούνε στους γάμους τους με διάφορους ξενέρωτους που πήραν την απόφαση της ζωή τους να παντρευτούνε πριν καν ακόμη ζήσουν μέχρι τα 30 τους και θα χτυπιομαστε στο τοίχο για αυτό δίνω και εγώ την ίδια συμβουλή “να σπεύσουμε όλοι για αυτή τη ριμαδα την ικανοποίηση όχι σε διάρκεια απλά να μπούμε στον πειρασμό και να γευτούμε αυτούς τους έρωτες μας δεν είναι σωστό να τους αφήσουμε έτσι και να τους ζούμε μόνο μέσα μας για λίγα δευτερόλεπτα” η όλη φράση στα εισαγωγικά μπορεί και να συνοψιστεί στο πάντα επίκαιρο ΄’γα***τε γιατί χανόμαστε’’
Τους χαιρετισμούς μου αρκουδε ελπίζω να πέρασες καλά διακοπές εμείς εδώ είμαστε σε εξεταστική και το αναβάλαμε λίγο παραπάνω αλλά που θα πάει θα προλάβουμε και μείς να συντηρήσουμε λίγο το μαύρισμα μας
Ioannis Niotakis
The Looney Fumes (http://www.download.com/looneyfumes)
Πράγματι φίλε Τζόνι...
Ξέρεις τι; δεν είναι "γαμάτε γιατι χανόμαστε" αλλά είναι όλα αυτά τα όνειρα που έκανες, με έρωτες πραγματικούς, που πονάνε, καμιά φορά και σωματικά, και τους άφησες να περάσουν έτσι...
Τους αφήσαμε (και καμιά φορά τους αφήνουμε ακόμα και τώρα) να περάσουν έτσι.. τσάμπα...
Το post το έγραψα για αυτό: γιατί κοιτάω πίσω και λέω "γιατί ρε γαμώτο δεν είπα τίποτα;" ή "γιατί δεν το πάλεψα;"
Ξέρω γιατί βέβαια, γιατί φοβήθηκα.
Εχω ένα φιλαράκι που εδώ και δύο χρόνια (χρόνια πολλά ρε) έχει κάνει έναν δεσμό πολύ δυνατό. Τον ζηλεύω, γιατί τον κράτησε αδιαφορώντας για το τι θα λέγανε όλοι οι άλλοι... Ακόμα και όταν δεν είχε λεφτά, δώρο για την κοπέλα του έπαιρνε. Και στ' αρχίδια του για το τι νόμιζε ο κόσμος.
Εγώ, εσύ, όλοι μας, κάποια στιγμή φοβηθήκαμε να πούμε "ξέρεις κάτι; σ'αγαπάω" ή έστω "σε γουστάρω" ή ακόμα και "μ'αρέσεις". Για να μην πέσουμε στα μάτια της, στα μάτια των άλλων... Γιατί νομίζαμε οτι δεν θα γίνει τίποτα, γιατί δεν πιστεύαμε οτι μπορεί να γίνει κάτι...
Και περνάει ο καιρός και σε κοιτάνε, και σου λένε "Γιατί δεν δοκίμασες; γιατί δεν το πάλεψες;"
Κλείνω όπως στο post: Δεν θέλω να ξαναμετανιώσω για πράγματα που δεν έκανα.
ΥΓ: Δεν μαυρίζει ο ακούδος - δεν μ' αφήνει το πλούσιο τριχωτό τρίχωμα (ασε που λαδώνει με το αντιηλιακό) :)
Arkoudos dear...Το βάρος των χρόνων μου (πρέπει να σου ρίχνω δυο τρεις δεκαετίες- πόσο ήσουν εσύ όταν κυκλοφόρησε το "London Calling" ας πούμε, ή το "υπάρχω", ή το "strangers in the night", ή ακόμα ακόμα και το "Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του"- τέλος πάντων) μου επιτρέπει να θέσω τα πράγματα σε νέες, ορθολογικότερες βάσεις.
1. Ορθώς λέγεις όσα λέγεις τώρα. Αν σε διάβαζαν τα κοράσια θα κατακλύζονταν αίφνης από συναισθήματα ανεξέλεγκτης τρυφερότητας. (Κι έτσι από αρκούδος θα γινόσουν το αγαπημένο τους πετ). Πάντως είσαι σε καλό δρόμο, αφού όλες θα θελαν να σε πνίξουν στα φιλιά.
2. Λανθάνεις λάθος μέγα, αν πιστεύεις ότι έπρεπε να εκδηλώσεις ΤΟΤΕ, όσα ΤΩΡΑ διαπιστώνεις. Τότε ήσουν ένα μικρό αρκουδάκι, χαριτωμένο πλην χωρίς στυλ. Και τα κορίτσια όπως σγα σγα θα αντιληφθείς, χρειάζονται ισχυρές εικόνες για το φαντασιακό τους.
3. Η επωδός "αχ γιατί δεν προσπάθησες τότε" ή ακόμα χειρότερα " γιατί δεν μου την έπεσες κατ'ευθείαν" ή και το ακραίο "γιατί δεν με έβαλες κάτω να μου δείξεις"- το έχω ακούσει με τα αυτάκια μου - είναι μεγάλες μπαρούφες, ειπωμένες εκ του ασφαλούς. Ουσιαστικά λένε: ας μου την έπεφτες εσύ, έτσι ώστε να είχα εγώ την πολυτέλεια να σε απορρίψω.
4. Όσα είπαμε πιο πάνω είναι γενικεύσεις και απλοποιήσεις. Όσο πιο αυθεντικά κινείσαι, τόσο το καλύτερο.
5. Γυναίκες: τις λατρεύουμε κι ας μην τις καταλαβαίνουμε (πάντα)
6. Η δύναμη του κειμένου σου είναι η ειλικρίνεια και ο εξομολογητικός του τόνος. Άι λάικ ιτ. Ουγκ.
7. Μιλάω σαν γκουρού των σχέσεων αλλά έχω μεσάνυχτα. Ένα "γεια" ήθελα να ανταποδώσω και μου βγήκε επτάλογος. Τώρα το 'γραψα- δεν το σβήνω. Άντε γεια.
Υποκλίνομαι στην εμπειρία του παλιού... :)
Πλάκα - πλάκα, κάτι με έπιασε καθώς θυμόμουν τα παλία, γι' αυτό άλλωστε έκανα και 2-3 μέρες να το σημειώσω στο blog μου.
Αυτό που πιστεύω οτι αξίζει είναι αν κάποιος απο σας (απο μας), σπάσει τους φόβους του, πει "σ'αγαπω" γιατι φοβήθηκε μην το χάσει. Γιατί διάβασε τι κρίμα είναι να το χάσεις. Ο Τζόνι πιό πάνω είναι καλό παράδειγμα...
Ο αρκούδος, έλεγα εχτές σε προσωπικές συζητήσεις, έχει δύο μορφές: Είναι ο αρκούδος άγριος και τρομαχτικός, που γυρίζει μες το δάσος και ζυγίζει τρεις τόνους, και είναι και το ακουδάκι που παίρνουν τα παιδιά στο κρεββάτι τους και κοιμούνται αγκαλιά. Δύο ζωές, διχασμένη προσωπικότητα.
Αμα το 'γραψες, μην το σβήνεις.
Μπή Γουέλ. Ουγκ.
(Κάντε μία βόλτα στον άνθρωπο: http://www.vitamo.blogspot.com. Πείτε του και μια καλή κουβέντα, ξέρετε εσείς. Μεγάλος άνθρωπος είναι, μην τον κακοκαρδίσουμε :))
Και εγώ σαν γυναίκα..να ρίξω την ερώτηση...
Μήπως τελικά είναι αυτό το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι σχέσεις αντίθετου φύλλου πλέον?
Από την μία ο φόβος της υποτιθέμενης "χυλόπιτας" και από την άλλη ο λάθος "χαρακτηρισμός" για μια γυναίκα?? Τί γίνεται επιτέλους βρε παιδιά?? Ότι υπάρχουν ακόμη άντρες το ξέρω (κλασσικές ατάκες γυναικών..Δεν υπάρχουν άντρες..)και σας λέω ότι υπάρχουν ακόμα γυναίκες..που θα συναντηθούν όλοι αυτοί δεν ξέρω..
Αρκούδε μου..συγνώμη για τον χώρο..μάλλον πρέπει να το αναλύσω στο blog μου..
Αντε βρε occhiata, και σε ψάχνουμε τόσο καιρό...
Θα βρεθούνε, θα βρεθούνε... Ας μην το αφήσουμε βέβαια στην τύχη, ας τολμήσουμε, ας μιλήσουμε, ας γνωριστούμε,
- με όποιον/α μας ιντριγκάρει, μας προξενεί το ενδιαφέρον, μας τσαντίζει, μας "χτυπαει" στο μάτι!
Σε μένα (όπως και σε πολλούς άλλους, αν όχι σε όλους) έχει τύχει: Κάποιος σε μία παραλία πέταξε μια μπάλα, δήθεν τυχαία, και γνωρίστηκα με έναν μεγάλο έρωτα. Το κλειδί ήταν να μην διστάσω, να της πω "σ'αγαπώ", "σε γουστάρω", "σε σκέφτομαι".
Για αυτό και αυτό το post: για να πείτε χωρίς να διστάσετε (αρκεί φυσικά να το πιστεύετε) "σ'αγαπώ", "σε γουστάρω", "σε σκέφτομαι".
Αντε, στο blog σου, και περιμένω νέα :)
Ας το γράψω εδώ... Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις...και ο τρόπος που προβληματίζεις τους άλλους..(τουλάχιστον εμένα..)
Ευχαριστώ αρκούδε..Είναι ανακούφιση να ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν ακόμα...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home