No comment's please.

Δεκαπέντε αιώνες πριν, γνώρισα μία κοπέλα στην Πάρο, όπου έκανα διακοπές. Νόμιζα ότι την έλεγαν Νανά - αλλά τελικά, Νανά, δεν την έλεγαν. Την γνώρισα, την ερωτεύτηκα, την αγάπησα, την πόθησα - με πόθησε και με λάτρεψε και αυτή εξίσου. Αλλά. Υπήρχε ένα πρόβλημα, που έπρεπε και οι δύο ή να αποδεχτούμε, ή να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Για τέσσερις μήνες περίπου, ξεγελάγαμε τα πάντα. Στον πέμπτο μιλήσαμε στο τηλέφωνο, και μου είπε "θέλω να συνεχίσω με την ζωή μου". Προφανώς, αυτό δεν περιελάμβανε εμένα. Για την ιστορία, δεν σταμάτησα να τιμώ την απόλυτη αγάπη που μου είχε δείξει.

Γνώρισα μίαν άλλη κοπέλα, απο την οποία, ομολογώ, εντυπωσιάστηκα. Όμορφη, έξυπνη, ταλαντούχα στην δουλειά της, ό,τι θα ήθελε ένας άντρας να έχει δίπλα του. Μία πριγκίπισσα. Πίστεψα οτι μπορούμε να είμαστε μαζί, οτι αυτή η κοπέλα μου αξίζει. Αλλά. Υπήρχε ενα θέμα που έπρεπε και οι δύο ή να αποδεχτούμε, ή να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Για δύο μήνες περίπου, ξεγελιόμουνα μόνος μου. Πίστευα, με κάθε δυνατή ευκαιρία, οτι το θέμα αυτό είχε πάψει να υφίσταται- και ξαφνιαζόμουν ειλικρινώς που το έβλεπα μπροστά μου ξανά και ξανά. Στο τέλος του δεύτερου μήνα μιλήσαμε στο τηλέφωνο, και ρώτησα τι δεν πήγε καλά. Προφανώς, δεν είχε αλλάξει τίποτα. Για την ιστορία, δεν έπαψα να σέβομαι την -απο την πρώτη στιγμή- ειλικρίνειά της.

Γνώρισα τον εαυτό μου, από τον οποίο, πρέπει να πω, είμαι αρκετά ικανοποιημένος. Είμαι ειλικρινής μεχρι αηδίας.Δεν προκαταβάλλω τους άλλους, τους θεωρώ απολύτως ικανούς πνευματικά να αποφασίσουν αν θα συμπορεύσουν μαζί μου - ή όχι.Δεν παρακάλεσα ποτέ να με αγαπήσουν. Δεν ντρέπομαι να λέω "σ'αγαπώ" ή "μου αρέσεις" όποτε το πιστεύω - δεν το λέω αν δεν το πιστεύω. Είμαι ευθύς και σαφής με τα αισθήματά μου. Δεν μπορώ να αγαπήσω κανέναν που δεν με αγαπάει - δεν μπορώ να αγαπήσω κάποιον επειδή με αγαπάει. Δεν είμαι αυτό που γουστάρουν οι γυναίκες στα σήριαλ. Ούτε ματσό, ούτε μάτσο. Είμαι υποχωρητικός, όταν μου ζητάνε να είμαι, ορμητικός όταν με αφήνουν να εκφράζομαι έτσι. Εχω τους κανόνες μου, την -δική μου- λογική, τα ακολουθώ ή τα απορρίπτω όποτε μου αρέσει. Πιστεύω ότι αξίζω τα πάντα - χωρίς, ταυτόχρονα να τα στερώ απο τους άλλους. Θέλω να με αγαπάνε περισσότερο από τον εαυτό τους, να με γουστάρουν και να με ποθούν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Δεν το απαιτώ όμως, ούτε τσαντίζομαι όταν δεν συμβαίνει. Απαιτώ την ειλικρίνεια, και είναι το μόνο πράγμα που ζητάω. Στα τριάντακάτι μου χρόνια, αναρωτήθηκα αν μετά απο τόσες προσπάθειες, κάνω καλά ή πρέπει να γίνω "φυσιολογικός". Προφανώς, μου αρέσω ακριβώς έτσι όπως είμαι.

Για την ιστορία.