And a happy new kidney
Πως αναγνωρίζεις τον καλό χρόνο που έρχεται;
Όταν απο την πρώτη μέρα του χρόνου, Σάββατο, 8 η ώρα το πρωϊ, ξυπνάς από πόνους, καθώς μια πέτρα ΕΚΕΙΝΗ την ημέρα επέλεξε να κατέβει.
Μάλιστα κυρίες-κυριοι, και μικρά παιδιά.
Και η διαδικασία αυτή κράτησε, οδυνηρώς, μέχρι το βράδυ της επόμενης μέρας.
"Αου, τα νεφράκια μου" που θα έλεγε και ο Λαζόπουλος, καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται. Τα νεφράκια μου και ...πιο κάτω (ο νοών νοείτω, όσοι ξέρουν από κολικούς καταλαβαίνουν) λοιπόν, και πάει το διήμερο...
Ευτυχώς δεν ήταν απο τους "κακούς" κολικούς, δεν χρειάστηκε δηλαδή να πάω στο νοσοκομείο για καμιά ένεση - αλλά και πάλι...
Καλή χρονιά σας εύχομαι, με υ-γεί-α!
4 Comments:
*ouch* ελπίζω αυτό να ήταν η προκαταβολή του πόνου για όλο τον υπόλοιπο χρόνο, και να μην έχεις άλλα τέτοια προβλήματα από δω και πέρα, Γιάννη. Με υ-γεί-α, όπως το είπες, κι ας ακούγεται τετριμμένο και unglamorous.
Αχ, πώς σε νιώθω, πώς σε νιώθω... Λίγο προτού ξεκινήσω για ταξίδι με το αμάξι, άρχισε ο κόκκος της άμμου να κατεβαίνει ξύνοντας με τα νυχάκια του ό,τι έβρισκε μπροστά του -έτσι, για να μου θυμίσει ότι υπάρχει κι αυτός κάπου εκεί μέσα στον οργανισμό μου.
Καλή Χρονιά. Με Υγεία. Τα άλλα φτιάχνονται.
Την κατάρα μου να 'χουν όλες αυτές που σε τυραννούν. Να τις πάρει το ποτάμι σου και να τις ξεβράσει στους υπονόμους. Που να μαζέψουν λειχήνες σε βόθρους, οι καταραμένες.
Σου εύχομαι το 2005 ή να ξαναπάς στο δάσος ή να φέρης το δάσος εδώ.
Με υγεία και χωρίς...πετροπόλεμο.
araxtos
Δημοσίευση σχολίου
<< Home