Σάντα Μαραντόνα...
Συγνώμη που άργησα σήμερα αφεντικό.
Είναι που να, εχθές, η κρατική τηλεόραση (να 'ναι καλά, χρόνια να μου κόβει ο θεούλης - τηλεθέαση να της δίνει) είχε κατά τις μία-δύο (δεν ξέρω ακριβώς, την αρχή την έχασα γμτ το φελέκι μου) μία ταινία, ιταλική ήτανε θαρρώ, Σάντα Μαραντόνα τηνε λέγανε (εδώ, εδώ, εδώ και εδώ - και εδώ)...
Και ήτανε ωραία ταινία ρε αφεντικο, φρέσκια, και ζωντανή, και οι διάλογοι - μιά νοστιμιά, και πρώτα γέλαγα και μετα το καταλάβαινα και γέλαγα πιο πολύ, και οι ηθοποιοί ήτανε καλοί, και άμα θυμώσανε τρόμαξα, αλήθεια λέω, κατά τις τρείς ήτανε, και τρόμαξα που φωνάζανε ο ένας στον άλλο, και τελοσπάντων ξεχάστηκα, και την είδα ούλη, και ας είχα άλλα, πιο δύσκολα στο μυαλό μου - ίσως γι' αυτό.
Και γι' αυτό άργησα.
Εφταιγε και το τραίνο βέβαια, άργησε να 'ρθει το πρωϊ.
2 Comments:
...και γω το είδα αυτό και μου άρεσε πάρα πολύ! Κατά τις τρεισήμιση τελείωσε και το πρωί είχα περίπου το ίδιο πρόβλημα με σένα αρκούδε!
Άτιμη κενωνία....
Άσε, την είδα εντελώς κατά τύχη την ταινία. Μιλάμε ότι χρόνια είχα να γελάσω έτσι. Ξερή είχα μείνει. Τώρα την ψάχνω σε dvd ... αν τη βρείς πουθενά σφύρα!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home