Τετάρτη, Οκτωβρίου 13, 2004

Απεικόνιση της ψυχής

Βάζω κάθε μέρα και μία-δύο φωτογραφίες, πότε χύμα στο κείμενο, πότε για το εικαστικό του λογοτύπου...



Είναι διαδικασία επίπονη και χαλαρωτική μαζί: πολλές φορές έχω βρεί φωτογραφίες που αξίζουν να μπουν: πρέπει όμως να τις ακρωτηριάσω, να τις χωρέσω στο 400x100 που είναι το κατάλληλο κατ' εμέ για την σελίδα μου.

Άλλες φορές είναι πολύ όμορφες φωτό που όμως δεν ταιριάζουν με αυτό που νιώθω - έχω πάνω από δέκα φωτό έτοιμες, αλλά δεν υπάρχει λόγος να μπουν, δεν ταιριάζουν με τα αισθήματά μου.

Άλλες με στεναχωρούν - συμβαίνει και αυτό. Τις κοιτάω και μελαγχολώ. Στην titania, έστειλα μία τέτοια - ταίριαζε με το post της.

Δεν βαριέσαι, όσο και αν μας αρέσει η βροχή, μετά πάλι έρχεται ο ήλιος.

Ίσως πάλι, να φταίνε τα μάτια μου.


Τούτο το blog έχει μεταφερθεί στην διεύθυνση http://www.arkoudos.com/... Δεν έχει νόημα να κάνετε comment εδώ, αντιθέτως, αναζητήστε το ίδιο Post στο καινούργιο site!

5 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Ετεροχρονισμένα, για τον Σούπερμαν..

Η αλήθεια είναι ότι μετά το ατύχημα δεν είχε επιλογή. Η επιβίωση έγινε ένστικτο.
Ούτε μια γαμημένη αυτοκτονία της προκοπής δεν μπορεί να κάνει ένας τετραπληγικός με το βαθμό της κάκωσης του Reeve.

Σκεφτείτε με όση ένταση έχετε, για ένα λεπτό, την αναπηρία.

Αν δυσκολεύεστε να εστιάσετε σε κάτι που να προσεγγίζει την αναπηρία, σκεφτείτε πώς θα ήταν αν μια τεράστια αλογόμυγα (αυτές με τα πράσινα φτερά!), μεσημέρι Αυγούστου, μπει απ’το ανοιχτό παράθυρο του δωματίου σας και προσγειωθεί -με τον γνωστό απαίσιο θόρυβο των φτερών της- στη μύτη σας.
Είσαι τετραπληγικός, ξαπλωμένος στο κρεβάτι σου. Δεν υπάρχει κανείς γύρω σου να την σκοτώσει. Δεν μπορείς να κουνήσεις το κεφάλι σου ξαφνικά, ώστε να τη διώξεις. Δεν φτάνουν τα χέρια σου τόσο ψηλά, μόνο μικρές σπασμωδικές κινήσεις κάνουν οι δικέφαλοί σου, αλλά τα χέρια σου είναι σαν κουπιά και παραμένουν ασάλευτα στο κρεβάτι.
Κάθεται μπροστά σου αυτό το έντομο και δαγκώνει τη μύτη σου με μανία, ενώ εσύ σχεδόν πεθαίνεις απ’τη φαγούρα. Έχεις βάλει τις φωνές, αλλά μόλις που λειτουργεί το διάφραγμά σου και οι πνεύμονές σου δεν βοηθούν τις κραυγές σου. Δεν σε ακούει κανείς, είναι και καταμεσήμερο, σκέφτεσαι πως θα κοιμούνται όλοι, αλλά όσο κι αν δε θέλεις να τους ενοχλήσεις, νομίζεις πως αν δεν ουρλιάξεις απ’την ασταμάτητη φαγούρα, θα εκραγείς. Δεν είσαι ωστόσο και πολύ τυχερός, γιατί περνάει ο καρπουζάς απ’το στενό και καλύπτεται η φωνή σου από το μεγάφωνό του.
Τώρα η μύγα προχωράει προς το μάγουλό σου και σκέφτεσαι αστραπιαία πως αν συνεχίσει να περπατά με αυτά τα αηδιαστικά τσιμπήματα στο δέρμα σου, αυτή θα ήταν η στιγμή που θα ήθελες να φύγεις απ’αυτόν τον κόσμο. Και μιας και συνεχίζεις να ζεις, αφού δε σ’ακούει ούτε θεός ούτε διάολος, σου προτείνω να κλείσεις τουλάχιστον τα μάτια, γιατί αυτή η κωλόμυγα μόλις τώρα.. σε χέζει.
Θα έχεις ήδη γίνει κόκκινος από τις προσπάθειες να φωνάξεις, και το ξέρω ότι δεν το ήθελες, αλλά τρέχουν δάκρυα τα μάτια σου απ’τα νεύρα και την πίεση.
Δεν ανασαίνεις πια καλά από τους λυγμούς και έχει μελανιάσει το πρόσωπό σου. Η μύγα δεν έχει φύγει ακόμα, αλλά εσύ λιποθύμησες, και τώρα πια δεν σε ενοχλεί. Μπορεί να μείνει κανά δεκάλεπτο ακόμα στο μάγουλό σου και μετά μάλλον θα πετάξει έξω απ’το παράθυρό σου, και θα καθίσει σε κάποιο απ’τα καρπούζια του τύπου με το Ντάτσουν.

Εγώ σας έδωσα μια ιδέα, τώρα σκεφτείτε κι εσείς κάτι…

Ό,τι και να φανταστείτε,

Η αναπηρία δεν είναι έτσι…Είναι μόνο αλλιώς.


Υγ. 1) βάλτε σήτες! 2) μετά από καμιά εβδομηνταριά ξαναφρεσκαρίσματα, απ’τα μπαννεράκια, μ’άρεσε το «σσσσς…» και η «φρυγανιέρα»!

papillon

10/13/2004 03:45:00 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

www.wallpapers.ru
Περιέχει μερικά εκπληκτικά wallpapers. Ρίξε μια ματιά, δεν χάνεις τίποτα. Αν και γω είμαι πολύ υπέρ των free stock photos. Τις κάνεις ότι θες και δεν σε βρίζουν και για clopyright. Επιμένω, γουστάρω το ρολόϊ.

Υ.Γ.:Διαθέτω κοντά 40 Γίγα γραφικά, ενδιαφέρεσαι;

DiS

10/14/2004 01:18:00 μ.μ.  
Blogger arkoudos said...

Το ρολόϊ; Ποιό απο τα δύο;

Πες χρώμα, αν δεν θες αριθμό, θα καταλάβω.

Re: ΥΓ: Δεν έχω που να τα βάλω (μην μου προτείνεις, φαντάζομαι με την πλούσια φαντασία μου)

10/14/2004 04:26:00 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

Ουφ, εκείνο με τα θαλασσιά λουλουδάκια πάνω. Αν και το αγαπημένο μου (κατέληξα τελικά) είναι αυτό με ένα πράγμα κίτρινο που έχει και ένα πράγμα κόκκινο. Κάτι σαν ρόδα είναι το κόκκινο. Γενικά βρίσκω ότι πηγαίνει χάρμα με το αρκούδι αριστερόθεν του (κάτι που δεν συμβαίνει με το ρολόϊ).

Όσο για τα γραφικά, δεν είπαμε να μαζέψεις 40 Γίγα στο χαλαρό. Επιλογή είπαμε να κάνεις. Και μερικά είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ... αααχ!

DiS

10/14/2004 06:12:00 μ.μ.  
Anonymous Ανώνυμος said...

/me κουνάει χαρωπά το καλάμι με το καρότο μπροστά στη μύτη του Αρκούδου!

DiS

10/14/2004 06:16:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home

Τούτο το blog έχει μεταφερθεί στην διεύθυνση http://www.arkoudos.com/... Οσες καταχωρήσεις υπάρχουν εδώ, μπορείτε να τις βρείτε και εκεί, και καλύτερες!