Η δύναμη της αγάπης

Δεν περιαυτολογώ (ασφαλώς και περιαυτολογώ, στο blog μου είσαστε, σοβαρευτείτε) αλλά μερικές φορές ξαφνιάζομαι με τα όριά μου.

Υπήρξαν πολλές φορές (καλές και κακές, δεν έχει σημασία) στην ζωή μου που κοιτώντας πίσω (προσέξτε, πίσω, όχι μπροστά, όχι προβλέποντας) βρέθηκα να ξαφνιάζομαι με αυτά που έχω προσπαθήσει. Έχω δώσει μάχες που, κρίνοντας με αντικειμενικά, θα περίμενα να χάσω. Όχι, όχι να χάσω: να μην δώσω καν.

Βρίσκομαι σε μία τέτοια, αγαπητοί αναγνώστες. Δεν σας το κρύβω, ότι είναι η πιο πολύτιμη μάχη μου. Η επιτυχία της δεν θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα - κάθε άλλο. Θα εξαρτηθεί απο την συμπεριφορά μου σ' αυτό το διάστημα.

Εχω μάθει να παλεύω στην ζωή μου για αυτά που πιστεύω. Για αυτά που (για μένα) έχουν νόημα. Η μάχη για το πιστεύω μου είναι η ίδια μου η επιτυχία. Όταν στην ζωή δεν παίρνω αυτά που μου προσφέρονται - τα εύκολα. Όταν μάχομαι και κερδίζω ό,τι μου αναλογεί. Οταν σ' αυτή την μάχη (σε οποιαδήποτε μάχη) είμαι ηθικός, όταν δεν προδίδω τις αρχές μου στον βωμό της επιτυχίας του σκοπού μου, είμαι δύο φορές κερδισμένος.

Ο άνθρωπος για τον οποίο παλεύω, μπορεί να διαβάζει αυτό το κείμενο αυτή την στιγμή. Του χαρίζω αυτό που με έκανε. Αξιζει κάθε γραμμάριο από τον καινούργιο και βελτιωμένο Γιάννη. Αυτός ο arkoudos έγινε καλύτερος τις τελευταίες μέρες. Γιατί είναι περήφανος για τα θέλω του. Γιατι είναι περήφανος για τις επιθυμίες του. Γιατί πιστεύει σ'αυτές. Γιατί ΠΙΣΤΕΥΕΙ ακράδαντα σ' αυτές. Τώρα.




Ένα δώρο. Γιατί είσαι εδώ, ακόμα. Γιατι εγώ ΞΕΡΩ.