Για τα πανηγύρια

Είχα πάει στην εκκλησία του Αγίου Προφήτη Ηλια, στο Παγκράτι.

Για τρια-τέσσερα τετράγωνα γινόταν χαμός: ήταν αδύνατον να περπατήσεις στο πεζοδρόμιο. Το "παζάρι" είχε κλείσει κάθε πρόσβαση.

Φτάνουμε στην εκκλησία, εγώ μένω έξω. Γύφτισσες και γυφτόπουλα τριγυρίζουν πουλώντας κεριά(!) για να ανάψεις μέσα στην εκκλησία. Μυρωδιές, θόρυβος από τις γεννήτριες που τροφοδοτούν τα κιόσκια, φωνές, μέσα λειτουργία, κόσμος με κονκάρδες της ενορίας, για λόγους που δεν ξεκινάω καν να αντιληφθώ, τραπεζάκια με ταμπελίτσες "ενισχύστε τον Ιερό Ναο Αγίου Ηλία" και κεριά με κουτιά-κερματοδεκτες.

Και γύρω γύφτοι, που γυρίζουν δεξιά και αριστερά, κρατώντας παράνομα κεριά στα χέρια, ζητούν τον οβολό σου - βουίζοντας αδιάκοπα, σαν μελίσσι.

Κάποια στιγμή, νεαρός ψηλός, αξύριστος αλλά στην μόδα με κρεμ κοστούμι, πηγαίνει -εντελώς αθόρυβα- κοντά σε μία γύφτισσα που κουβαλάει ένα μάτσο κεριά. Κάτι βγάζει απο την κωλότσεπη, μοιάζει με ταυτότητα. Το δείχνει - τελείως φευγαλέα.

"Φυγε απο δώ!" της φωνάζει, όχι τόσο δυνατά ωστε να ακούσουν οι γύρω, αλλά αρκετά ωστε να καταλάβει οτι μιλάει σοβαρά.

Η κυρία φεύγει, επιστρέφει όμως αμέσως καθώς κάτι ψάχνει. Ο νεαρός δεν είναι πιά εκεί.

Απο την άλλη μεριά, προβάλλει ένας αδύνατος τύπος, σκυθρωπός και άγριος. Κρατά στην αγκαλιά του ένα μωρό παιδί, δύο τρία ακόμα παίζουν στα πόδια του.

Η γύφτισσα κάτι του λέει - αυτός απαντά φανερά εκνευρισμένος υψώνοντας την φωνή του. Αυτή φεύγει με τα πιτσιρίκια, αυτός μένει κρατώντας το μάτσο του με τα κεριά, το μωρό στο χέρι, ζυγώνοντας τους περαστικούς.

Ο νεαρός αστυνομικός(;) ξανάρχεται, ξαναδείχνει την ταυτότητα(;) που έχει στην κωλότσεπη, γρήγορη προβολή, την ξαναβάζει μέσα, "φύγετε απο εδώ κύριε" του λέει.

Φεύγω και εγώ.

*

Πότε έγιναν τέτοια καρναβάλια οι ναοί; Δεν είμαι άνθρωπος της εκκλησίας ιδιαιτέρως, δεν θέλω να είμαι "τηλεκατευθυνόμενος" αλλά η σκηνή που ο Χριστός (χωρίς να μπαίνουμε στην λογική του υπαρκτού ή όχι) διαλύει τα παζάρια των πωλητών έξω από τον χώρο σύναξης μου είχε δημιουργήσει μία σωστή εικόνα.

Φταίει η εκκλησία; ίσως, ίσως και όχι. Στην αυλή της (κυριολεκτικά και μεταφορικά) πάντως γίνονται όλα αυτά.

Φταίνε οι πιστοί, που τα ανέχονται; Ισως, ίσως και όχι. Αλλά αν εγώ ήμουν πιστός, θα προτιμούσα να εκκλησιαστώ στο εκκλησάκι στο βουνό, αντί για τον μεγαλόπρεπη ναό.

Στα σχεδόν ερημωμενα εκκλησάκια (αντιθέτως από τους ναούς) δεν κάνουν παζάρια.

Μήπως εκεί είναι το πρόβλημα;

Μήπως η μεγαλοπρέπεια φέρνει μαζί της την υπεροψία, και αυτή με την σειρά της όλα τα υπόλοιπα; Μήπως το να εκκλησιάζεσαι μαζί με τους πολλούς, για να δείξεις οτι ανήκεις μαζί τους οδηγεί σε λάθος λόγους εκκλησιάσμού; Μήπως οι άνθρωποι που φορούν κονκάρδες ενορίας, ξεχνούν γιατί εκκλησιάζονται;


Ισως. Ισως και όχι.

Πάντως, με την υπεροψία τσαντίζομαι, συχνά.

Και την τιμωρώ με την απαξιώσή μου.