Mην μου κάνεις εμένα πνεύμα, ούτε καν οινόπνευμα
Το πρώτο οινοπνευματωδες που ήπια, ήταν ένα snaps ροδάκινο, στο Back Bar στην Πάρο, καλοκαίρι, με τον Νίκο.
Για ακρίβεια δεν ήταν ένα, τρία ήταν. Οταν σηκώθηκα, γιατί καθόμασταν έξω, άρχισα να ζαλίζομαι. Πρώτο πιοτί, πρώτο μεθύσι.
Σημείωση για να είμαστε ακριβής με την ιστορία. Τότε, το Black Bar's ΔΕΝ έδινε μπόμπες.
Συνέχισα με διάφορες δοκιμές, για να βρώ το ποτό μου. Με τα πολλά, (και αφου απέρριψα τα καθαρά ποτά ουίσκι και βότκα) βρήκα το Southern.
Στην αρχή με κοκα-κόλα, με πορτοκάλι, με σπράιτ. Μετά σκέτο. Στο τέλος, ζητούσα μόνο ένα παγάκι.
Σημείωση για να είμαστε ακριβής με την ιστορία. Ζητούσα μόνο με ένα πάγο, το έπινα όπως τύχαινε να μου το φέρουν. Η λογική του ενός παγακίου μόνο είναι βάσιμη, και έχει να κάνει με το σε πόση ώρα πίνεις το ποτό σου, και τι γεύση θέλεις να έχει στην τελευταία γουλιά. Αντ΄αυτού, ερχότανε χωρίς πάγο, πληρες με παγάκια, και πάει λέγοντας. Ενδιαφέρουσα παραλαγή ήταν με έναν πάγο - αλλά με κερασάκι.
Εχω να μετρήσω δύο μόνο απίστευτα μεθύσια στην ζωή μου. Στο ένα με πήγε σπίτι ο Βασίλης. Στο άλλο ο Νίκος. Αν δεν βρισκόντουσαν αυτοί, ακόμα στους δρόμους θα τριγύρναγα.
Στο σπίτι, το μόνο ποτό που μπήκε ήταν κρασί. Και λευκό, αλλά κυρίως Μαυροδάφνη.
(Είμαι των γλυκών ποτών, τι να κάνω;)
Ατελείωτα μπουκάλια μαυροδάνφη κοσμούσαν μια γωνιά της κουζίνας μου, όπου, ως καλός Ευρωπαίος, μαζευα μπας και τα ανακυκλώσω. Ως γνωστόν, τα μπουκάλια του κρασιού δεν επιστρέφονται, αντιθέτως με τα μπουκάλια της μπύρας που παίρνεις και χρήμα. Αδικία, αλλά δεν είναι ανάγκη να επεκταθούμε. Πάντως, δεν ανακυκλωθήκανε δοκίμως τα μπουκάλια, απλώς πεταχτήκανε. Τώρα, τα ξαναμαζεύω.
Πιστεύω οτι είμαι εξαιρετικά εππηρεπής στις καταχρήσεις. Γι αυτό και τις αποφεύγω. Τσιγάρο τσου, ποτό όχι, σεξ όποτε μπορώ (να κάνω, όχι να αποφύγω), σεξ (ώπ - τό 'παμε αυτό), ναρκωτικά νιέτ.
Βασικά, αυτό γίνεται γιατί είμαι αδύναμος. Αδύναμος χαρακτήρας. Αν αφηνόμουν θα ήμουν σίγουρα σεξομανής πότης, καρκινοπαθές παχύσαρκο πρεζόνι - και όταν λέω σίγουρα, εννοώ χίλια τα εκατό.
Παράδειγμα; Η μαυροδάφνη που λέγαμε. Στην αρχή, πήρα για να δοκιμάσω. Υστερα, ανακάλυψα πόσο μ' αρεσε που με ζάλιζε -το ποτό με βαράει εύκολα- χωρίς να αφήνει κατάλοιπα την επόμενη μέρα.
Υστερα - και έκτοτε, μου κάνει παρέα στις μέρες που δεν θέλω να ξαπλώσω και να σκέφτομαι ταυτόχρονα.
Βασικά, τις μέρες που δεν θέλω να σκέφτομαι το παραμικρό.
Το θηλυκό του ονόματός του, δε, δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο.
Μπουκόβσκι, είσαι ο ήρωάς μου. (ο αληθινός, όχι ο γιαλατζί).
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home