Περι ρόλων, και καριόληδων

Ο ρόλος που διάλεξε, συνειδητά και υπεύθυνα ο καθένας απο μας, είναι για μένα η ταυτότητά του.

Πέραν της ταυτότητας του ως άνθρωπο, η ζωή του ορίζεται από κανόνες που ο ίδιος έχει επιλέξει, και είναι -για μένα- υποχρεωμένος να τηρήσει.

Αν κάποιος είναι κλέφτης, δεν με πειράζει. Θα τον κρίνει η κοινωνία, θα καταδικαστεί αν είναι ένοχος, θα τιμωρηθεί. Αν όμως είναι ταυτόχρονα αστυνομικός, τότε με πειράζει προσωπικά. Τότε θυμώνω, τότε βρίζω, τότε τα παίρνω.

Γιατί ο ψευδόκοσμός που επέλεξα να ζήσω, η ψευδαίσθηση του ομαλού και των ορίων διαταράσσεται από το αισχρό, το ανήθικο.

Για μένα αυτό είναι ανήθικο.

Συνεχίζω τον συλλογισμό μου.

Αν είσαι παπάς (ανεξαρτήτως της γνώμης που έχω για την εκκλησία) είσαι υποχρεωμένος να είσαι αγαθός την καρδιά και την ψυχή, να είσαι τίμιος και ειλικρινής, να είσαι χωρίς κακία και εγωϊσμούς.

Αλλιώς, στο δικό μου βιβλίο της ζωής, στο δικό μου τεφτέρι, είσαι καριόλης. Αν έκλεψες, αν είπες ψέματα, αν κοροϊδεψες, δεν είσαι μόνο κλέφτης, ψεύτης και ύπουλος, που σου αποδίδονται από την πράξη σου.

Είσαι καριόλης.

Αν είσαι αστυνομικός, επιβάλλεται να είσαι δίκαιος. Να τηρείς τον νόμο, ανεξαρτήτως από τα προσωπικά σου αισθήματα. Να είσαι αυστηρός, αλλά να σέβεσαι την προσωπικότητα και την εκ προοιμίου αθωώτητα των άλλων.

Αλλιώς, είσαι καριόλης.

Αν έκλεψες, αν πούλησες ναρκωτικά, αν έκανες βασανιστήρια σε αθώους αφγανούς, αν πούλησες προστασία ακόμα και μετά την δουλειά σου, είσαι καριόλης.

Αν είσαι δικαστικός, επιβάλλεται να τηρείς τον νόμο. Να είσαι δίκαιος, ανεξαρτήτως της προσωπικής σου άποψης. Να είσαι όμως και ευαίσθητος, να βλέπεις πέρα από τον νόμο, την ουσία του, την πραγματικότητά του.

Αλλιώς, είσαι καριόλης.

Αν πήρες λεφτά για να αθωώσεις έναν ένοχο, αν έκανες συμβιβασμούς, αν πούλησες μία δίκη, είσαι καριόλης.

Αν είσαι γιατρός, είσαι υποχρεωμένος να νοιάζεσαι τον συνάνθρωπό σου. Να τον βοηθάς χωρίς ανταλλάγματα. Να τον προστατεύεις, ακόμα με προσωπική θυσία.

Αλλιώς, είσαι καριόλης.

Αν του έδωσες φάρμακα που δεν χρειαζόταν, αν του έκανες εγχείρηση που δεν χρειαζόταν, αν πήρες φακελάκι για να τον προωθήσεις πιο γρήγορα, είσαι καριόλης.

Αν είσαι δημοσιογράφος, είσαι υποχρεωμένος να είσαι ειλικρινής. Να λες αυτό που πιστεύεις, να ψάχνεις την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα, να προστατεύεις τις πηγές σου περισσότερο και απο σένα, να μην αφήνεις την είδηση να ξεπεράσει τον εαυτό της, να μην παραποιείς εν γνώση σου τα γεγονότα.

Αλλιώς, είσαι καριόλης.

Αν πληρώνεσαι απο άλλους εκτός από τον νόμιμο εργοδότη σου (με οποιονδήποτε έμμεσο ή άμεσο τρόπο) για τα ρεπορτάζ σου ή καλύπτεις συναδέλφους σου που το κάνουν, αν βγάζεις επιλεκτικά τις αλήθεις που θέλεις, αν λες "έχω και άλλα στοιχεία που θα αποκαλύψω αργότερα" αλλά δεν το κάνεις, είσαι καριόλης.

Ειδικά για τους τελευταίους: επειδή αντίθετα από οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα που έχει κάνει ποτέ άνθρωπος, ο δημοσιογράφος πρέπει να την λέει μόνος του, χωρίς να τον έχει ρωτήσει κανείς, αν είναι ένας που τα παίρνει, είναι όλοι καριόληδες, γιατί όλοι τον κρύβουν.

Αν είσαι πολιτικός, έχεις υποχρέωση να σκέφτεσαι πρωτίστως αυτούς που σε επέλεξαν, αδιαφορώντας για το προσωπικό σου συμφέρον.

Αλλιώς, είσαι καριόλης.

Αν βάζεις το συμφέρον σου πάνω απο όλα, αν υπηρετείς τους λίγους που σε στηρίζουν και όχι αυτούς που σε επέλεξαν, αν διαπλέκεσαι, αν χρηματίζεσαι, αν ψευδεσαι, είσαι καριόλης.

*

Στο δικό μου το βιβλίο, μεγαλύτερη ξεφτίλα από το να σταθείς μικρότερος από τον λόγο που έχεις δώσει, δεν υπάρχει.