Αγρυπνίες
Εδώ και έναν μήνα περίπου, δεν κοιμάμαι καλά.
Απο τον φωταγωγό, που βρίσκεται στην κουζίνα, ακούγονται δυνατές γυναικείες και ανδρικές φωνές που καταφέρνουν να με ξυπνήσουν. Και αυτό, στις δύο, πολλές φορές τρεις η ώρα το πρωϊ. Μιλάνε δυνατά για 2 - 3 λεπτά, οπότε δεν έχω καν τον χρόνο να διαμαρτυρηθώ: ύστερα σιωπή.
Μετά τα πράγματα έγιναν καλύτερα:
Εδώ και δύο εβδομάδες περίπου, χτυπάει ένα ξυπνητήρι. Μεταξύ 2 και 3 το πρωϊ. Κάθε βράδυ.
Στην πραγματικότητα, άλλες φορές με βρίσκει κοιμησμένο, άλλες ξύπνιο. Καμιά φορά, όταν κοιμάμαι δεν το αντιλαμβάνομαι καθόλου.
Αλλά όταν έχω γλαρώσει, μου χαλάει τελείως τον ύπνο: μου παίρνει μίνιμουμ μία ώρα τηλεόρασης να ξανακλείσω τα μάτια - και απο ένα τέταρτο ώς μισάωρο να ξανακοιμηθώ, αναλόγως τι έχω στο μυαλό μου.
ΑΝ στο μεταξύ δεν μου την σπάσει κάτι άλλο.
Σήμερα το πρωϊ, βρίσκω την θυρωρό, την Γιώτα. Χελόου, χελόου το γιου του, δεν με λες κυρα Γιώτα, μπας και είχαμε τίποτις καινούργιους νοικάρηδες; Γουάι γιου ασκ με λέει, αλλά το πιάνω το βλέμμα το συνωμοτικό, την ξέρω δα την Γιώτα.
Το, και το.
Ε, ναι μου λέει, είναι μία αλβανή που έχει πρόσφατα μετακομίσει, εδώ και έναν μήνα. Μένει με έναν παππού, "δικό μας, έλληνα", που έχει αναλάβει να τον φροντίζει γιατί έχει πρόβλημα -συνωμοτικά: προστάτη- και πρέπει να σηκώνεται το βράδυ να τον περιποιείται. Και, επειδή δεν ακούει ο παππούς -συνωμοτικά: είναι κουφός- πρέπει να φωνάζει...
Της το έχω πει, μου λέει, και θα της το ξαναπώ.
Αντε, καλά.
Εδώ έρχεστε εσείς: Και τι να κάνω; Ακόμα και αν κλείσω το παράθυρο του φωταγωγού, δεν σώνομαι - ερχεται και το καλοκαίρι, μην ξεχνιόμαστε.. Ο παππούς για να ακούσει πρέπει να του φωνάξει, δεν γλυτώνει. Η κυρία - αλβανίδα για να ξυπνήσει πρέπει να χτυπήσει το ξυπνητήρι - δεν γίνεται αλλιώς.
Και ο φτωχός αρκούδος, για να κοιμηθεί θέλει ησυχία.
Άλλο που παλιά με έπαιρνε ο ύπνος με ανοιχτή την τηλεόραση.
Και άλλο που όταν έρχεται η ώρα να ξυπνήσω το πρωϊ πρέπει να βαρέσουν ίσαμε 8 ξυπνητήρια.
Επιλεκτική ακοή έχω μου φαίνεται - ακούω ό,τι με συμφέρει :)
Θα ξαναπάω στο δάσος μου φαίνεται...
ΤΟ ΕΙΠΕ Ο arkoudos ΣΤΙΣ 5/13/2005 03:20:00 μ.μ.. ΜΟΝΙΜΟ LINK
7 Comments:
ειχα παρομοιο προβλημα, ενας γερος καθε πρωι στις 8 ξερναγε φλεγμα διπλα στον φωταγωγο. Εγω κοιμομουν στις 4-5 οποτε στις 8 ημουν στον δευτερο υπνο. Σκατα με ξυπνουσε καθε μερα.
Μετακομισα (για ασχετο λογο) και βρηκα την υγεια μου.
Για σενα:
-παρε στην κοπελα ενα ξυπνητηρι με βομβητη αντι για κουδουνισμα. Πες την την ωρα που ξυπναει τον παπου να κλεινει το παραθυρο (δεν ειναι δυσκολο!)
-μην αποκοιμιεσαι με τηλεοραση. Ενας φιλος μου ηταν ακριβως ετσι, κοιμοταν με τηλεοραση δυνατα και μετα το πρωι δεν σηκωνοταν ουτε με κανονιοβολισμο.
Η θεωρια μου ειναι οτι το αυτι (μαλλον ο εγκλεφαλος) συνηθιζει με την τηλεοραση και μετα δεν το ενοχλει ενας ηχος σαν το ξυπνητηρι, γιαυτο δεν ξυπνας.
-Δείξε μια κατανόηση. Έσω λίγο πιο βολικός. Κάνε κι εσύ ένα μικρό βήμα συμβιβασμού. Άλλαξε ωράρια και κανόνισε να πιάνεις δουλειά κατά τις 3.30. Να δεις που όλα θα ενεργούν υπέρ σου. Κάνε κι εσύ μια κίνηση. Ξέρεις τι έχει περάσει αυτός ο παππούκας? Όλα αυτή η έρμη η Αλβανή θα τα κάνει? Έλα μου ντε.
Λίγο σεβασμό ρε παιδιά!
Σεβαστείτε πέντε πράγματα.
Είναι ντροπή και κρίμα απ' το Θεό.
Ας μη φτάνουμε σε τέτοια επίπεδα απανθρωπιάς.
Τι να τον κάνουμε δηλαδή τον άμοιρο το χριστιανό?
Να τον πετάξουμε στο δρόμο γέρον άνθρωπο?
Αύριο-μεθάυριο συμβαίνει κάτι σ'εμάς βρε αδερφέ χτύπα ξύλο.
-Ναι..εεε όχι,δηλαδή, ξέρετε εγώ...
Καλημέρα σας!
Πάρε ξυπνητήρι με δυνατότητα "snooze" :)
Ένα ξυπνητήρι που σέβεται τον εαυτό του και δεν θέλει να το βρίζουν έχει αυτή τη λειτουργία. :) Όταν αποφασίσεις να σηκωθείς θα βρίζεις τον εαυτό σου που άφησες να κοιμηθείς τόση ώρα και όχι το ξυπνητήρι που βάρεσε νωρίς. :)
Ωτοασπίδες.
Συνιστώ αυτές από αφρολέξ και όχι αυτές απο σιλικόνη, καθώς κάνουν καλύτερη δουλειά και είναι και πιο υγιεινές για τα αυτιά. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει το ξυπνητήρι σου να είναι αρκετά δυνατό και κοντά στο κεφάλι σου για να το ακούσεις "μέσα" από τις ωτοασπίδες :)
Λοιπόν, σε περίπτωση που δε θες ωτοασπίδες, υπάρχει μια άλλη λύση καλή, αλλά κομματάκι επώδυνη...
Όταν ήμουν μωρό έσπασε το ένα μου τύμπανο (άγνωστο πώς). Ακολούθησαν θεραπείες και εγχειρήσεις, αλλά χαρούμενο παιδάκι καθώς ήμουν χοροπήδαγα συνέχεια και το τύμπανο αδυνατούσε να σταθεί όρθιο (κι ας μου βαλε ο γιατρός ως και σιλικόνη για αυτό το σκοπό).
Το θέμα είναι πως μεγάλωσα και εφόσον το αυτί δεν πονούσε πια, συμβιβάστηκα με τη μερική κώφωσή μου.
Έτσι, τα βράδια κοιμάμαι με το δεξί αυτί πάνω και δεν καταλαβαίνω Χριστό!
Αν λοιπόν όλα τα άλλα δεν πιάσουν, βρες έναν τρόπο να μπεις στο club των ημικουφών!
(Είμαστε αρκετοί-μη νομίζεις! Κι η Χάλι Μπέρι είναι κουφή από το ένα αυτί κατόπιν συντροφικού ξυλοδαρμού...)
Enta3ei, no need na ftasoume kai sth lush ths kofwshs. Pshfizw protash Anwnumou B' me wtoaspides.
Alliws, you just have to live with it.
Ypoferw ka8e prwi 3upnhma me Gipsy Kings apo thn Ispanida geitonissa... Kalutera na eixa ton pappou, pistepse me...
O δικος μου παππους εβγαινε στον διαδρομο να καπνισει(και να μου βρωμισει το ακαπνο διαμερισμα μου) και να βηξει παρατεταμενα τα φλεματα του στις 4-5 το πρωι.
Διαδρομος=προεκταση του διαμερισματος του , καθε χρονος και εκατοστο...;)
Την 3η φορα που του το ειπα, με εβ ρισε, τον εβρισα, και τωρα οποτε βαζω ραδιο στις 7 το απογευμα και μου χτυπαει τον τοιχο, το δυναμωνω.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home