Ο άνθρωπος που γύρισε (απ') το junk food

Μου ήρθε με mail, είναι λίγο μεγάλο - αλλά το παραθέτω ολόκληρο.

Τα link και οι επισημάνσεις, δικές μου.

Η όλη ιστορία ξεκίνησε από μια σκηνή παρόμοια με την παραδοσιακή ελληνική σιέστα μετά τα πασχαλινά κρεατοφαγικά έκτροπα. Ο Morgan Spurlock έβλεπε τηλεόραση μετά το εορταστικό γεύμα των Ευχαριστιών, όπως οι περισσότεροι Αμερικανοί, απλωμένος στον καναπέ -με το παντελόνι ξεκούμπωτο και τη ζώνη λυμένη- όταν στις ειδήσεις εμφανίστηκαν τα δύο κορίτσια που έκαναν μήνυση στα Mc Donald's γιατί, όπως ισχυρίζονταν, το φαγητό τους τις έκανε χοντρές αλλά και άρρωστες. Μετά, στην οθόνη εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος της αλυσίδας fast food, ισχυριζόμενος ότι το φαγητό της εταιρείας όχι μόνο δεν είναι ανθυγιεινό αλλά, αντιθέτως, είναι πραγματικά θρεπτικό. «Εκεί ήταν που άρχισα ν' ακούω καμπανάκια στο κεφάλι μου και μου ήρθε η μεγάλη ιδέα», είπε ο Spurlock που εκτός από ιδιοκτήτης εταιρείας παραγωγής είναι και σκηνοθέτης.

Η ιδέα ήταν απλή: Θα έτρωγε στα Mc Donald's κάθε μέρα όλα του τα γεύματα για τις επόμενες τριάντα μέρες και θα κατέγραφε τι θα γινόταν στην πορεία σ' ένα ντοκιμαντέρ.

Ενα χρόνο (ΣΗΜ: στην αναζήτησή μου βρήκα οτι κράτησε μόνο 30 ημέρες - μάλλον στο ελληνικό υπάρχει ως υπερβολή), χιλιάδες τηγανητές πατάτες και μύριες θερμίδες αργότερα, το ντοκιμαντέρ του με τίτλο «Super Size Me» κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Sundance, κάνοντας πολλούς να μιλάνε για τον επόμενο Michael Moore. Ξεκινώντας το ντοκιμαντέρ αποφάσισε πως οτιδήποτε θα κατανάλωνε εκείνο το μήνα θα προερχόταν μέσα από τα Mc (ο ίδιος λέει πως δεν έφαγε ούτε καραμέλα που να μην έρχεται από τον οίκο του happy meal) ώστε να μην μπορούν να του πουν πως πάχυνε ή αρρώστησε από το νερό που ήπιε στο σπίτι. Συμπεριέλαβε στο ντοκιμαντέρ τις επισκέψεις του σε τρεις διαφορετικούς γιατρούς -που τον παρακολουθούσαν ανεξάρτητα μεταξύ τους- ώστε να μην μπορεί κανείς να επικαλεστεί ιατρικό λάθος.

Τι ακριβώς, όμως, συνέβη στον ίδιο; Στο φιλμ ξεκινά ως ένας υγιής τριαντατριάχρονος. Σταδιακά αρχίζει να νιώθει όλο και πιο κουρασμένος. Εχει όλο και περισσότερους πονοκεφάλους. Το συκώτι του αρχίζει να μαζεύει λίπος. Το ζάχαρό του ανεβαίνει ξαφνικά. Η χοληστερίνη του σπάει ρεκόρ. Παίρνει πολύ γρήγορα δώδεκα (ΣΗΜ: κιλά), με αποτέλεσμα ν' αρχίσει να νιώθει πόνους στα γόνατα και τη μέση.

Το χειρότερο είναι πως άρχισε να παρουσιάζει ένα είδος κατάθλιψης.

Μόλις έτρωγε άρχιζε να νιώθει υπέροχα, καθώς η ζάχαρη, το λίπος και η καφεΐνη κυλούσαν μέσα του. Μία μόλις ώρα μετά, όμως, ένιωθε τρομερή κατάπτωση. Αρχιζε να νιώθει ανησυχία, θυμό και θλίψη, παρουσιάζοντας ένα είδος συνδρόμου στέρησης στις τοξίνες, μέχρι να ξαναφάει και ο κύκλος να ξαναρχίσει από την αρχή.

Χρειάστηκε ο γιατρός και η γυναίκα του να του πουν πως πρέπει να σταματήσει για να μην αποκτήσει μόνιμες βλάβες.

Γιατί διάλεξε τα Mc Donald's; Οπως είπε και ο ίδιος, τα Mc Donald's είναι ένα σύμβολο, μια πολιτισμική εικόνα, κάτι που αντιπροσωπεύει τον αμερικανικό τρόπο ζωής και διατροφής όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.

Μια επιχείρηση με πάνω από 30.000 υποκαταστήματα σε πάνω από 100 χώρες σε έξι ηπείρους, που ταΐζει περίπου 46 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε εικοσιτετράωρο. Που εστιάζει την πολιτική μάρκετινγκ και επικοινωνίας της στα παιδιά ώστε να εκπαιδεύει γενιές καταναλωτών σ' έναν συγκεκριμένο τρόπο φαγητού. Μια επιχείρηση που, όπως λέει και ο ίδιος, θα μπορούσε μόνη της να αλλάξει τον τρόπο που τρεφόμαστε σ' όλο τον κόσμο, αφού οι μέθοδοι που ακολουθεί υιοθετούνται σχεδόν αυτόματα από όλες τις επιχειρήσεις γρήγορου φαγητού παγκοσμίως.

Και η απάντηση της εταιρείας; Δεν δέχτηκε να σχολιάσει την ταινία, αλλά τόνισε πως ο κατάλογός της περιλαμβάνει ποικίλες επιλογές, κάποιες πιο υγιεινές από τις υπόλοιπες, και είναι στην ευχέρεια του καταναλωτή να διαλέξει.