Μας συγχωρείτε, διακοπές.

Φέτος, μετά από πολλά χρόνια, δεν έχω την αίσθηση ότι ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ διακοπές.

Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, ήθελα σαν τρελός τις διακοπές μου - ήμουν είτε πολυ πιεσμένος, και ήταν καλή ευκαιρία να ξεφύγω, είτε πολύ κουρασμένος, και έψαχνα τρόπο να ξεκουραστώ. Είτε και τα δύο.

Σαν αποτέλεσμα αυτού του κλίματος, αποζητούσα διακοπές με τον μικρότερο βαθμό δυσκολίας: σε μέρη που είχα ήδη πάει, χωρίς να χρειάζεται να ανακαλύψω ή να εφεύρω κάτι καινούργιο.

Αντιθέτως φέτος, δεν έχω ανάγκη για ξεκούραση και διακοπές - καλώς να 'ρθούνε βέβαια, αλλά δεν είναι και απολύτως απαραίτητες. (Παραδόξως, αυτό το σκεπτικό δεν με οδηγεί σε διακοπές εξερεύνησης. Προτιμώ, για άλλη μία φορά, την ξεγνοιασιά της Πάρου, που την ξέρω και την επισκέπτομαι τόσα χρόνια. Ξέρω καλά βέβαια, ότι αυτό είναι και αναγκαστική επιλογή - θέλω να εξερευνήσω καινούργια μέρη, αλλά θέλω να το κάνω με μία κοπέλα στο πλαϊ μου, με έναν έρωτα στο μυαλό μου. Κάτι τέτοιο, τώρα, δεν φαίνεται να ισχύει.)

Σημαντικό ρόλο πάντως, πρεπει να παίζουν και οι αλλαγές στην ζωή μου τον τελευταίο χρόνο. Με κάποιον τρόπο, πρέπει να απελευθέρωσαν μία πίεση, που όσο και αν δεν το καταλάβαινα, φαίνεται οτι με επηρέαζε ψυχολογικά.

Change is good.