Ουδεν καλόν, αμπιγιέζ κακού

Σάββατο. Το πρωϊ (βάλε μεσημέρι) πηγαίνω στο πλανητάριο. Πρώτη φορά, δεν ξέρω τους δρόμους, είμαι μισή ώρα νωρίτερα. Πάλι καλά. Μισή ώρα αργότερα να μην είμαι, που το συνηθίζω κιόλα το σκαζμένο.

Μισή ώρα νωρίτερα λοιπόν, και επειδή την βλέπω λίγο village την δουλειά, με ουρά στο γκισέ, λεω 'δεν παίρνω 2 τίκετς να τα 'χω γιατί διόμιση αρχινάει, μην γίνει καμιά έκπληξη;'. Έτσι λέω, πάω στην δεσποινις. Πριν ρωτήσω, ενημερώνει: Για των 2.30, νο τίκετς και γουι αρε μπουκτ. Πτου, τηλέφωνο στην παρέα, 'να γίνει 3.30, να γίνει' αγοράζω μεταπωλημένο 3.30.

Μάθημα πρώτον: Το Σάββατο, το πλανητάριο έχει κόσμο. Ειδικά στις 2.30.

Βλέπουμε το θέαμα, φανταστικό, ωραία δουλειά, να το χαίρεσαι τον θείο σου Ελίνα μου, υπερπαραγωγή. Δύο μικρά πόιντς έχω μόνο, αλλά είναι γιατί είμαι μικρόψυχος: Λίγο θολά τα γραφικά, λίγο ζαλιστήκαμεν. Είπαμε, μικρόψυχος.

Μάθημα δεύτερον: Να πάτε όμως, και ας ζαλιστείτε λιγουλάκι, αξίζει αγρίως.

Εντέλει; Το καλόν.


Γυρίζω σπίτι. Έχω ραντεβού με παρέα που ακυρώνεται, συνεπώς ξεκινάω να φτιάξω μία μακαροναδούλα. Απλή, τυράκι και τόνο, όπως την τρώνε στο χωριό μου.

Πως την φτιάχνουν την μακαροναδούλα; Πρώτα ανάβουν το μάτι. Ύστερα, βάνουν νερό στην κατσαρόλα, και περιμένουν να βράσει.

Αυτό κάνω και εγώ. Αλλά. Α-λλά. Σε άλλο μάτι βάλαμεν την κατσαρόλα, άλλο ανάψαμεν. Και αφήκαμε και μία σακούλα, προχείρως, στο μάτι που τελικώς ανάψαμεν.

Είναι να μην σε βρεί το κακό το μάτι που λέμε.

Ξαναπάω στην κουζίνα να δώ τι έκαμε, έβρασε η σαχλαμάρα; Αμ δε. Η σαχλαμάρα κάθεται εκεί, κρύα οσάν μοντέλο τηλεόρασης. Αντιθέτως, το άλλο μάτι φροντίζει να κάψει μία σακούλα πλαστική, αφήνοντας στον αέρα άνετα έναν χημικό πόλεμο που όμοιό του ούτε οι Κούρδοι δεν έχουν γνωρίσει (επί Σαντάμ), αλλά και ένα καλώδιο βραστήρα που τυχαίως εβρίσκετω παραπλησίως της εστίας. Όχι της εφημερίδας, της άλλης. Καλά δηλαδή που ο βραστήρας δεν ήτο στο ρεύμα, διότι άλλως, όταν πήραν τηλέφωνο στον άλλο κόσμο, εγώ θα έκανα σέρβις.

Και ανοίξαμε τα παράθυρα να αντικαταστήσουμε τον εσωτερικό χημικό πόλεμο με καυσαέριο και κρύο, και παγώσαμε.

Εντέλει: Το κακόν.

Αμπιγιέζ δεν υπάρχει, μην το ψάχνετε.

Πι Ες: μία μικρή καθαρεύουσα στον λόγο μου, ασύντακτη και κακοειπωμένη, είναι διότι παρακολουθούσα διαρκώς παπάδες το Σ/Κ. Που μπορεί ο κώλος και οι τσέπες μερικών να είναι γεμάτες - αλλά ο σοβαρός και μεστός λόγος της καθαρεύουσας, όσο ζώον και μικρόνους να είσαι, σε γεμίζει σεβασμό και εμπίστοσύνη για την θρησκευτική πορεία της χώρας τούτης.