"Και μία καραμπίνα, αν αλλάξετε τα λάδια"

Πήγα στα Τρίκαλα, με το λεωφορείο (δεν έχω αυτοκίνητο καρδιά μου), για ένα σκοπό που άξιζε τον κόπο.

Στον δρόμο, το λεοφωρείο σταμάτησε - για να πάρουμε εμείς δυνάμεις, και τα ΚΤΕΛ μίζα.

Και είδα αυτό:

Εκτός από το βλακώδες -είναι στην μέση του πουθενά, ποιός χριστιανός θα επιστρέψει να ξαναγεμίσει, μέχρι να επιτύχει τον στόχο των 400 λίτρων- υπέροχο είναι και το δώρο:

"Ενα σπαθί σαμουράι".

Ορίστε;

Γιατί όχι έναν λασπωτήρα; μία παραμάνα; ένα λέμονοστίφτη; έναν ανιχνευτή μετάλλων; ένα κιλο χόρτα; μία μεταχειρισμένη πόρτα; ένα μετάλλιο παναραβικών αγώνων στίβου; μία κάλτσα (δεξιά); κούφωμα πόρτας; λαμπατέρ (κόκκινο); ένα καπάκι κοκα-κόλας;

Σας υπόχομαι αν ξαναπάω να τον ρωτήσω.
Που μακάρι δηλαδή να ξαναπάω, δεν το συζητώ.

Υ.Γ. Είδες Nicolas τι κάνει μία απλή, μικρή φορητή φωτογραφική μηχανή;