Κοψε με πασά μου, να αγιάσω.

[...]«Τρεις βιασμοί μέσα σε λίγες ημέρες δεν είναι απλώς ένα σήμα κινδύνου, αλλά μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο κόσμος έχει εξαγριωθεί και θέλουν να αποδώσουν δικαιοσύνη μόνοι τους. Νομίζω ότι ο χειρουργικός ευνουχισμός είναι ο ιδανικότερος, αλλά και ο χημικός είναι απαραίτητος, ώστε αυτά τα τέρατα δεν θα μπορούν να κάνουν κακό στο μέλλον» εξήγησε ο Καλντερόλι.[...]

Όλο το άρθρο από το In.gr.

Και εκεί που ετοιμαζόμουν να πω "καλά, τι παπαριές είπε πάλι ο Ιταλός", συζητώντας με 2 κοπέλες, ανακάλυψα οτι τα πράγματα είναι αλλιώς:

-Η μία είναι παθιασμένα υπερ,

-Η άλλη απλώς το σκέφτεται.

Θέση έχω, και αφορά, κυρίως, την λογική μου περί "μη-διορθώσιμης ποινής". Εν γένει πιστεύω ότι, καθώς το σύστημα δικαιοσύνης μας υπόκειται σε λάθη, δεν επιτρέπεται ως κοινωνία να δίνουμε ποινές που δεν είναι αναστρέψιμες. Μέσα σε αυτές, εκτός από την θανατική ποινή, είναι ο ευνουχισμός ή άλλου είδους ακρωτηριασμός.

Αυτό εν γένει. Αλλά το θέμα είναι σοβαρό, και καθώς γυναίκες κυκλοφορούν στα blog, και έχουν και άποψη, με ενδιαφέρει το θέμα:


Τι γνώμη έχετε για την σκέψη του Ρομπέρτο Καλντερόλι;